Аляксей Уладзіміравіч Полазаў

Аляксей Уладзіміравіч Полазаў
Аляксей Уладзіміравіч Полазаў
Дата нараджэння	1820
Дата смерці	1903
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксей Уладзіміравіч Полазаў — інжынер-архітэктар^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 25 мая 1851 года працаваў звышштатным тэхнікам у будаўнічым аддзяленні віленскага губернскага праўлення^[1]. З 13 ліпеня 1872 года малодшы інжынер у тым самым аддзяленні^[2].

З 12 верасня 1885 па 1903^[3] год на пасадзе віленскага губернскага архітэктара^[4].

Памёр у 1903 годзе.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Архітэктар спраектаваў у Віленскай губерні каля 40 праваслаўных цэркваў і іншых культавых пабудоў^[5]. Шмат займаўся рэстаўрацыяй розных будынкаў у Віленскім Старым горадзе.

Асобныя творы[правіць | правіць зыходнік]

праект царквы ў імя святой прападобнай Марыі Егіпецкай у Вілейцы (1865)
праект Свята-Раства-Багародзіцкай царквы ў Куранцы (1866)
праект Лідскай Вялікай сінагогі (1892)
праект Лідскай сінагогі 1893 года (1892)
праект бізнес-цэнтра GO9 (літ.) (бел. (1893)
рэканструкцыя Дома сігнатараў (руск.) (бел. (1893-95)
праект перабудовы Свята-Успенскай царквы (літ.) (бел. ў Тургялеі (1897)
праект Царквы Адведзін Панны Марыі (літ.) (бел. ў Гялваняі (літ.) (бел. (1897)^[5]
праект будынка для Музею грошай (літ.) (бел. у Вільнюсе^[6]
быў аўтарам адхіленага потым праекта Віленскай харальнай сінагогі (руск.) (бел. (1899)^[7]. Пазней кіраваў яе будаўніцтвам паводле праекта Даніэліса Разенхауса^[8]^[9].
праект Касцёла Найсвяцейшай Тройцы ў Гервятах (1899)^[10]^[11]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн Святой Ганны 2-й ступені^[1]
Ордэн Святога Станіслава 3-й ступені^[1]
меў пярсцёнак, упрыгожаны каштоўнымі камянямі, дараваны гасударыней імператрыцай^[1]
Медаль у памяць вайны 1853-56 гадоў^[1]

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Памятная книжка по Виленской губернии на 1869 год. Стр. 15 (руск.)
↑ Памятная книжка Виленской губернии на 1884 год. С. 14 (руск.)
↑ Але згаданы ў Памятнай кніжцы Віленскай губерні на 1904 год
↑ Памятная книжка Виленской губернии на 1886 год (руск.)
↑ ^а ^б Gelvonų pranciškonų vienuolynas po savo stogu glaudė ir ginklus, ir kareivius (літ.)
↑ Pinigų muziejus Vilniuje (Išlikęs) (літ.)
↑ Cohen-Mushlin A., Kravtsov S., Levin V., Mickunaite G. (літ.) (бел., Šiauciunaite-Verbickiene J., 2012, Synagogues in Lithuania N-Z: a catalogue. Vilnius, 2010 m.
↑ Vilniaus choralinė sinagoga (Išlikęs, k.k.v.r. 27999) (літ.)
↑ Rupeikienė, M. Nykstantis kultūros paveldas: Lietuvos sinagogų architektūra. Vilnius: E. Karpavičiaus leidykla, 2003, p. 24.
↑ КОСТЕЛ СВЯТЕЙШЕЙ ТРОИЦЫ В ГЕРВЯТАХ " ИСТОРИЯ КОСТЁЛА Архівавана 8 мая 2019.руск.: Gervyaty.by
↑ Маленькая Швейцарыя ў Гервятах // ЗВЯЗДА

[ПКВГ1869-1] а ^б ^в ^г ^д ^е Памятная книжка по Виленской губернии на 1869 год. Стр. 15 (руск.)

[ПКВГ1884-2] Памятная книжка Виленской губернии на 1884 год. С. 14 (руск.)

[3] Але згаданы ў Памятнай кніжцы Віленскай губерні на 1904 год

[ПКВГ1886-4] Памятная книжка Виленской губернии на 1886 год (руск.)

[ГПВ-5] а ^б Gelvonų pranciškonų vienuolynas po savo stogu glaudė ir ginklus, ir kareivius (літ.)

[6] Pinigų muziejus Vilniuje (Išlikęs) (літ.)

[7] Cohen-Mushlin A., Kravtsov S., Levin V., Mickunaite G. (літ.) (бел., Šiauciunaite-Verbickiene J., 2012, Synagogues in Lithuania N-Z: a catalogue. Vilnius, 2010 m.

[8] Vilniaus choralinė sinagoga (Išlikęs, k.k.v.r. 27999) (літ.)

[9] Rupeikienė, M. Nykstantis kultūros paveldas: Lietuvos sinagogų architektūra. Vilnius: E. Karpavičiaus leidykla, 2003, p. 24.

[10] КОСТЕЛ СВЯТЕЙШЕЙ ТРОИЦЫ В ГЕРВЯТАХ " ИСТОРИЯ КОСТЁЛА Архівавана 8 мая 2019.руск.: Gervyaty.by

[11] Маленькая Швейцарыя ў Гервятах // ЗВЯЗДА

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]