Вольга Сяргееўна Азалапіня

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вольга Сяргееўна Азалапіня
лат.: Olga Ozollapiņa
Дата нараджэння 25 студзеня 1986(1986-01-25)[1] (38 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Прафесія акцёрка
IMDb ID 7106632

Вольга Сяргееўна Азала́піня[2] (руск.: Ольга Сергеевна Озоллапиня; нар. 25 студзеня 1986, Рыга) — расійская актрыса тэатра і кіно.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Вольга Азалапіня нарадзілася 25 студзеня 1986 года ў Рызе. Маці мае латышскія карані, бацька рускі.

У 14 гадоў трапіла ў тэатральную студыю «Рэверанс». У 2004 годзе паступіла ў Рыжскі філіял ДІТМа[ru], год адвучылася на курсе Рамана Рыгоравіча Вікцюка, потым з’ехала ў Маскву.

У 2009 годзе скончыла рэжысёрскі факультэт ДІТМа, акцёрская група, майстэрня Сяргея Жэнавача[ru]. За ролю Лізы ў спектаклі «Леў Талстой. Сцэны» адзначана шэрагам узнагарод — «Залаты ліст», «Прэмія саюза тэатральных дзеячаў», прэмія ім М. Царова «За паспяховае зразуменне прафесіі акцёра»[3]. Пасля заканчэння ВНУ была прынята ў трупу Тэатра «Студыя тэатральнага мастацтва[ru]» (СТМ)[3]. У 2017 годзе скончыла акцёрскую майстэрню Акадэміі М. С. Міхалкова. Курс Мікіты Міхалкова.

З 2011 года здымаецца ў кіно. У 2015 годзе знялася ў адной з галоўных роляў ў фільме «14+» (маці Лёшы), а ў 2017 годзе — у галоўнай ролі ў фільме «Як Віцька Часнок вёз Лёху Штыра ў дом інвалідаў» (жонка Віцькі). У 2020 годзе знялася ў галоўнай ролі ў фільме «Блакадны дзённік», які атрымаў галоўны прыз ММКФ — «Залатога Георгія»[4][5][6]. Атрымала спецыяльны прыз часопіса «InStyle[en]» за стварэнне яркага мастацкага вобразу на экране[7].

У 2021 годзе атрымала прэмію «Залаты арол» — за найлепшую жаночую ролю ў фільме «Блакадны дзённік».

Фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. Olga Ozollapiňa // https://www.csfd.cz/tvurce/240588/
  2. Визитка с человеческим лицом для Ольги Озоллапиня. - YouTube. Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2023. Праверана 20 лютага 2023.
  3. а б СТИ: Ольга Озоллапиня. Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2021. Праверана 19 снежня 2020.
  4. Как закалялась правда. О фильме Андрея Зайцева «Блокадный дневник». Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2020. Праверана 21 кастрычніка 2020.
  5. Кинокритик Сергей Шолохов: о Московском международном кинофестивале — 2020. Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2020. Праверана 21 кастрычніка 2020.
  6. Ленинград. Чтобы помочь жить другим. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2020. Праверана 21 кастрычніка 2020.
  7. ММКФ 2020: Две первые награды фестиваля получил «Блокадный Дневник». Архівавана з першакрыніцы 16 студзеня 2021. Праверана 19 снежня 2020.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]