Капялюшык 3-4 см, выпуклы, затым ўвагнута-падняты, у цэнтры ўціснуты, з загорнутым ўніз тонкім, амаль белым краем, гладкі, арэхава або вохрыста-чырванаваты, тонкомясісты, пры высыханні палевы. Паверхня капялюшыка гладкая, бліскучая, без налёту, гіграфанная і сухая або злёгку ліпкая, ў вільготным стане крыху слізістая (слізкая). Колер капялюшыка цялесны (бэжавы) або ружавата-бэжавы (у вільготным стане ружовае адценне ўзмацняецца), у цэнтры трохі цямней. Капялюшыкі маладых грыбоў больш цёмныя. З узростам афарбоўка можа святлець да бледна-цялеснай або нават амаль белай[3].
Мякаць тонкая, палева-бялёсая, з мяккім густам і нявызначаным пахам, некалькі святлей капялюшыка. Пласцінкі прырослыя зубцамі, частыя, вузкія, крэмава-бялёсыя. Пласцінкі не разгаліноўваюцца (не вільчатыя), не інтэрвянозныя (не злучаныя адзін з адным венападобнымі рэбрамі), рознай даўжыні: прыкладна 40 найбольш шырокіх пласцінак прымацаваныя да ножкі, іх шырыня 3-4 (радзей да 6 мм), што ў 4-5 разоў шырэй таўшчыні мякаці капялюшыка над імі[3].
Ножка 2,5-3,5 × 0,4-0,6 см, чырванавата-карычневая, цыліндрычная, да аснавання нярэдка звужаная, з белымі валокнамі, святлей капялюшыка. Паверхня сухая, матавая, голая, ля аснавання войлачна-опушаная і часта з нешматлікімі тонкімі рызоідамі. Афарбоўка спачатку бялёсая, светла-бэжавая або палевая з выразным цялесным адценнем ў вільготным стане, з узростам цямнее, але заўсёды застаецца крыху святлей, чым афарбоўка вільготнага капялюшыка[4].
Споры узкаэліпсаідальныя, бясколерныя, пункціраваныя, 3-5 × 2-2,5 мкм, Споравы парашок крэмавы[4][1] Усярэдзіне споры могуць быць як гамагенныя, так і з нерэгулярна размешчанымі ліпіднымі кроплямі[3].
Расце ў хваёвых, радзей бярозавых лясах з мая па верасень[4][1]. Расце часцей групамі, радамі або дугамі, значна радзей паасобку. Аддае перавагу неўрадлівым, пясчаным глебам[3].
У культуры грыба, выгадаванага на штучным асяроддзі, выяўлены антыбіётык дыатрэцін (адносіцца да групы паліінавых антыбіётыкаў) — поліацэціленавы нітрыт, які валодае супрацьпухлінавай актыўнасцю, а таксама эфектыўны супраць патагенных грыбоў, сухотнай палачкі і іншых хваробатворных бактэрый[3][1].
Зноскі
↑ абвгЛекарственные растения и их применение. Изд. 5-е, перераб. и. доп. «Наука и техника». Мн., 1974
