Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд
| Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд | |
|---|---|
| Род дзейнасці | мастак, рысавальнік, графік |
| Дата нараджэння | 11 кастрычніка 1788[1][2][…] |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | 13 красавіка 1853[1][2][…] (64 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Veit Hanns Schnorr von Carolsfeld[d] |
| Альма-матар | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд (ням.: Ludwig Ferdinand Schnorr von Carolsfeld; 11 кастрычніка 1788, Кёнігсберг, Прусія, — 13 красавіка 1853, Вена, Аўстрыя) — нямецкі мастак, графік і літограф рамантычнага кірунку.
Жыццё і творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Людвіг Фердынанд Шнор фон Каральсфельд быў сынам і вучнем мастака Іагана Фейта Шнора фон Каральсфельда і старэйшым братам мастака Юліуса Шнорр фон Каральсфельда (1794—1872). У 1804 годзе ён паступае ў Вене ў Імператарскую Акадэмію мастацтваў, у клас Генрыха Фрыдрыха Фюгера, і ўваходзіць у кола студэнтаў, на чале якога стаяў Фрыдрых Авербек. Маладыя мастакі імкнуліся выйсці за рамкі акадэмічнага класіцызму, які панаваў у жывапісе таго часу. З гэтага невялікага гуртка з часам развілася такая з’ява ў нямецкім нацыянальным мастацтве, як рух назарэйцаў. Аднак Шнор фон Каральсфельд, у адрозненне ад сваіх сяброў, не парваў канчаткова з класічнай Акадэміяй і не пакінуў яе, застаўшыся жыць і працаваць у Вене. У сваёй творчасці ён знайшоў падтрымку ў Альберта, герцага Саксен-Цешэнскага. Таксама блізкія, сяброўскія адносіны звязвалі жывапісца з рамантыкамі-каталікамі Фрыдрыхам фон Шлегелем і Цахарыясам Вернерам.
У 1818 годзе Шнор фон Каральсфельд падае прашэнне аб прызначэнні яго дырэктарам венскай Акадэміі, аднак яно было адхіленае асабіста канцлерам князем Клеменсам фон Метэрніхам, для якога жывапісец знаходзіўся ў недазваляльна блізкіх адносінах з мяцежнымі мастакамі. У сувязі з гэтай няўдачай Шнор фон Каральсфельд паступае на службу да эрцгерцага Іагана і да 1828 года працуе ў яго сельскім замку Брандхоф. У 1821 годзе ён таксама становіцца настаўнікам Морыца фон Швінда. У тым жа годзе ён пераходзіць з лютэранства ў каталіцтва.
У далейшым Шнор фон Каральсфельд здзяйсняе навучальныя паездкі ў Швейцарыю, Паўднёвую Германію, у Парыж (1834) і ў Паўночную Германію (1837). Пры дапамозе эрцгерцага Іагана ён уваходзіць у лік набліжаных да імператарскага прозвішча дзеячаў мастацтваў і атрымлівае ад яе замовы. У 1835 годзе мастак становіцца членам венскай Акадэміі мастацтваў. З 1841 года ён — захавальнік імператарскай мастацкай галерэі ў палацы Бельведэр.
Зноскі
- ↑ а б Ludwig Ferdinand Schnorr von Carolsfeld
- ↑ а б Ludwig Ferdinand Schnorr von Carolsfeld // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 29 студзеня 2023.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 5 снежня 2023.
- ↑ Dr. Constant v. Wurzbach Schnorr von Karolsfeld, Ludwig Ferdinand // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — Т. 31. — S. 55.