Марат Радыкавіч Ахметшын

Марат Радыкавіч Ахметшын
Марат Радыкавіч Ахметшын
	руск.: Марат Радикович Ахметшин, татар.: Марат Радик улы Әхмәтшин
Дата нараджэння	27 чэрвеня 1980
Месца нараджэння	Елізава, Елізаўскі раён[d], Камчацкая вобласць, РСФСР, СССР;
Дата смерці	3 чэрвеня 2016 (35 гадоў)
Месца смерці	Пальміра, Тадмар, Хомс[d], Сірыя;
Грамадзянства	Расія;
Прыналежнасць	Расія
Род войскаў	Узброеныя сілы Расійскай Федэрацыі і артылерыя[d]
Званне	капітан
Бітвы/войны	Ваенная аперацыя Расіі ў Сірыі
Узнагароды і званні	;

Марат Радыкавіч Ахметшын (руск.: Марат Радикович Ахметшин, татар.: Марат Радик улы Әхмәтшин; 27 чэрвеня 1980, Елізава, Камчацкая вобласць, РСФСР, СССР — 3 чэрвеня 2016, Пальміра, Тадмар, Сірыя) — расійскі афіцэр, артылерыст, удзельнік баявых дзеянняў у Сірыі, Герой Расійскай Федэрацыі (2016).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Марат Ахметшын нарадзіўся 27 чэрвеня 1980 года ў Елізава Камчацкай вобласці ў сям’і патомных вайскоўцаў. Дзед Марата быў ваенным мараком, бацька — ваенным лётчыкам.

У 1997 годзе скончыў сярэднюю школу № 113 у Казані, пасля чаго паступіў у Казанскае вышэйшае артылерыйскае камандна-інжынернае вучылішча (з 1998 года — Казанскі філіял Ваеннага артылерыйскага ўніверсітэта), якое скончыў у чэрвені 2002 года.

Пасля вучылішча накіраваны ў 58-ю армію Паўночна-Каўказскай ваеннай акругі, дзе прызначаны камандзірам гаўбічнага самаходна-артылерыйскага ўзвода, які размяшчаўся ў Кабардзіна-Балкарыі. Праз год, у чэрвені 2003 года, прызначаны камандзірам гаўбічнай самаходна-артылерыйскай батарэі. У 2005 годзе праведзены ў капітаны. У снежні 2009 года прызначаны памочнікам камандзіра батальёна па артылерыі.

З 2005 па 2009 год неаднаразова накіроўваўся ў Цхінвал (Паўднёвая Асеція) у склад міратворчага кантынгенту Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі.

У ліпені 2009 года прызначаны камандзірам гаўбічнай артылерыйскай батарэі (г. Гюмры, Рэспубліка Арменія). У чэрвені 2010 года ў сувязі з расфармаваннем часці звольніўся з ваеннай службы ў запас.

У снежні 2015 года вярнуўся на ваенную службу і прызначаны начальнікам разведкі штаба гаўбічнага самаходна-артылерыйскага дывізіёна Заходняй ваеннай акругі.

Вясной 2016 года камандзіраваны ў Сірыйскую Арабскую Рэспубліку ў склад расійскага ваеннага кантынгенту. 3 чэрвеня 2016 года ў раёне горада Пальміра падчас бою з баевікамі ІДІЛ атрымаў шматлікія раненні, ад якіх памёр у шпіталі.

Пахаваны 6 чэрвеня 2016 года ў вёсцы Атабаева Лаішаўскага раёна Рэспублікі Татарстан.

Указам Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі ад 23 чэрвеня 2016 года капітану Ахметшыну «за мужнасць і гераізм пры выкананні спецыяльных задач» пасмяротна прысвоена званне Героя Расійскай Федэрацыі. 31 жніўня ў Казанскім крамлі адбылося ўручэнне медаля «Залатая Зорка» сям’і героя.

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

Казанскай сярэдняй школе № 113 прысвоена імя Героя Расійскай Федэрацыі Марата Ахметшына, на будынак устаноўлена мемарыяльная дошка. У снежні 2018 года ў будынку школы адкрыты бюст Марата Ахметшына^[1].

У верасні 2017 года ў сяле Атабаева яму адкрыты помнік^[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Герой Расійскай Федэрацыі (2016/06/23, пасмяротна)
Медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці» (2006)
Медаль «За адзнаку ў вайсковай службе» 3-й ступені (2008)

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У Марата Ахметшына засталіся жонка, Гузель Равілеўна Ахметшына, і трое дзяцей — Зарына, Амір і Раліна.

Зноскі

↑ В Казани открыли бюст Героя России Марата Ахметшина (нявызн.). Министерство обороны Российской Федерации (10 снежня 2018). Архівавана з першакрыніцы 10 снежня 2018. Праверана 10 снежня 2018.
↑ В Татарстане открыли памятник Герою России капитану Марату Ахметшину, погибшему при выполнении воинского долга в Сирии (нявызн.). Министерство обороны Российской Федерации (21 верасня 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 лістапада 2017. Праверана 2 лістапада 2017.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Антон Бочаров. Герой Российской Федерации Ахметшин Марат Радикович (нявызн.). Герои страны. Архівавана з першакрыніцы 2 лістапада 2017. Праверана 1 снежня 2018.
Ирина Плотникова.. Подвиг казанского капитана в Сирии: «Марат Ахметшин остался один против 200 игиловцев и дал бой» (нявызн.). Реальное время (11 студзеня 2017). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2017. Праверана 12 студзеня 2017.
9 декабря — День воинской Славы Российской Федерации, День Героев, День георгиевских кавалеров и кавалеров Солдатской Славы (ордена) (нявызн.). Республиканская общественная организация ветеранов (инвалидов) «Союз ветеранов Республики Татарстан» (9 снежня 2016). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2017. Праверана 12 студзеня 2017.
Школа № 113 получила право называться именем Героя России Марата Ахметшина (татар.). Республиканская общественная организация ветеранов (инвалидов) «Союз ветеранов Республики Татарстан» (13 снежня 2016). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2017. Праверана 12 студзеня 2017.
Дарья Ходик.. Неземная любовь. Жизнь и подвиг капитана Ахметшина, погибшего в Сирии (нявызн.). Еженедельник «Аргументы и Факты» № 3 (17 студзеня 2017). Архівавана з першакрыніцы 3 красавіка 2017. Праверана 3 красавіка 2017.

[1] В Казани открыли бюст Героя России Марата Ахметшина (нявызн.). Министерство обороны Российской Федерации (10 снежня 2018). Архівавана з першакрыніцы 10 снежня 2018. Праверана 10 снежня 2018.

[2] В Татарстане открыли памятник Герою России капитану Марату Ахметшину, погибшему при выполнении воинского долга в Сирии (нявызн.). Министерство обороны Российской Федерации (21 верасня 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 лістапада 2017. Праверана 2 лістапада 2017.

[1]

[2]