Міхаіл Фёдаравіч Краўчанка
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Міхаіл Фёдаравіч Краўчанка | |
---|---|
Пол | мужчынскі пол |
Нарадзіўся |
3 жніўня 1952 |
Памёр |
2011 |
Міхаіл Федаравіч Краўчанка (1952, Каменск-Уральскі — 2011, Каменск-Уральскі) — савецкі спартсмен-мотагоншчык, двухразовы чэмпіён СССР па спідвею на лёдзе ў класе матацыклаў 125 см³, пяць разоў станавіўся срэбным прызёрам і двойчы бронзавым прызёрам чэмпіянату СССР; чэмпіён СССР па шашэйна-кальцавых мотагонках у класе матацыклаў 125 см³ «А» 1975 года, чатырохразовы сярэбраны прызёр чэмпіянату СССР; шматразовы пераможца і прызёр чэмпіянату РСФСР і Узброеных Сіл; майстар спорту СССР.[1][2]
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Міхаіл Краўчанка нарадзіўся 3 жніўня 1952 года ў горадзе Каменску-Уральскі Свярдлоўскай вобласці, скончыў там васьмігадовую школу № 32[3], прафесійнае тэхнічнае вучылішча, а ў 1971 годзе пайшоў у войска, службу праходзіў у Групе Савецкіх Войскаў у Германіі (ГСВГ), праз паўгода службы быў залічаны ў СКА ГСВГ, па заканчэнні двух гадоў тэрміновай службы застаўся на звыштэрміновую і служыў да 1980 г.
Памер 14 красавіка 2011 года ў г. Каменская-Ўральскім.
Спартыўная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]
Ужо ў школьныя гады Краўчанка ўпарта займаўся спортам: станавіўся пераможцам і прызёрам гарадскіх спаборніцтваў па лыжных гонках, а пры дасягненні 15 гадоў пачаў займацца ў Каменск-Уральскім гарадскім мотаклубе ДТСААФ, пад кіраўніцтвам ганаровага майстра спорту СССР Вячаслава Паўлавіча Чупіна[4] і заслужанага трэнера РСФСР Уладзіміра Васільевіча Друзя[5]. Праз год Краўчанка ўжо стаў чэмпіёнам вобласці па мотакросе сярод юнакоў і яму было прысвоена званне Кандыдата ў Майстры Спорту СССР. У 1968 годзе Краўчанка быў залічаны ў зборную каманду РСФСР па мотагонках. Далей, падчас службы ў арміі за дасягненні ў спорце ён быў залічаны ў зборную каманду СССР, з поспехам выступаў на ўсесаюзных спаборніцтвах па шашэйна-кальцавых мотагонках у класе матацыклаў 125 см³ «А», мотагонках на лёдзе ў класе матацыклаў 125 см³, іпадрому, спідвею па гаревой дарожцы і матацыклетным кросе.
У розны час прадстаўляў клубы: СКА ГСВГ (ГДР), РСФСР. Беларуская ССР, Украінская ССР, Каменск-Уральскі мотаклуб.
Спартыўную кар’еру скончыў у 1989 годзе.
Шашэйна-кальцавыя матацыклетныя гонкі.[правіць | правіць зыходнік]
Чэмпіянат СССР па шашэйна-кальцавых матацыклетным гонках праходзіў у чатыры этапы, на чатырох цалкам розных траса Рыгі, Вільяндзі і Таліна.
Першы этап праходзіў у Рызе (Латвійская ССР) на ўчастку трасы «Бікерніекі» працягласцю 3850 метраў, званым «Кальцо майстэрства» (ад 20 да 28 колаў). Другі этап праходзіў гэтак жа ў Рызе, на трасе «Бікерніекі», на ўчастку «Вялікае кальцо» працягласцю 5495 метраў, які ўключаў у сябе значную частку «Кольцы майстэрства» (ад 11 да 21 круга). Трэці этап праходзіў у г. Вільяндзі (Эстонская ССР) на трасе «Вана — Выйду» працягласцю 4750 метраў. Чацвёрты, заключны этап праходзіў у г. Таліне (Эстонская ССР) на трасе «Пірыта», працягласцю 6000 метраў (ад 6 да 19 колаў у залежнасці ад класа матацыклаў).
Кожны этап чэмпіянату ставіў перад пілотамі розныя задачы: трасы моцна адрозніваліся адна ад іншай па колькасці стромкіх паваротаў і прамых, хуткасных участкаў, што ў сваю чаргу ўплывала на спосаб і характар праходжання трасы, а часцяком і змушала спартсменаў уносіць змены ў канфігурацыю матацыклаў. Так «Кальцо майстэрства» (Рыга) мела толькі адзін прамы ўчастак (старт — фініш) і складалася ў асноўным з паваротаў розных радыусаў, што патрабавала ад спартсменаў умення хуткаснага праходжання віражоў і ня дазваляла нарошчваць перавагу ў гонцы за кошт моцнага матора. Траса трэцяга этапу «Вана — Выйду» (Вільяндзі), насупраць, мела ўсяго тры стромкіх павароту і складалася па большай частцы з хуткасных участкаў, траса з такой праекціроўкай дазваляла пілотам максімальна выкарыстоўваць хуткасныя магчымасці сваіх матацыклаў. Фінал чэмпіянату СССР па ШКМГ праходзіў на трасе «Пірыта» (Талін), гэтая траса лічылася ўніверсальнай з-за мноства хуткасных участкаў і вялікай колькасці паваротаў з рознымі радыусамі, што ў сваю чаргу гэтак жа патрабавала ад гоншчыкаў універсальнай тэхнікі вядзення матацыклаў.[6] Іншымі словамі, такі расклад характарыстык трас дазваляў выходзіць у лідары чэмпіянату толькі спецыялістам «шырокага профілю»: спартсменам, якія могуць дамагацца поспеху на хуткасных трасах гэтак жа як на трасах якія патрабуюць майстэрства кіравання матацыклам на віражах.
М. Краўчанка выступаў у класе матацыклаў 125 см³, які дзяліўся на класы «А» і «Б». «А» клас — спецыяльна распрацаваныя заводамі мадэлі гоначных матацыклаў абмежаванай серыі, а гэтак жа некаторыя мадэлі дапрацаваныя самімі спартсменамі; «Б» клас — спартыўныя матацыклы серыйнай вытворчасці. Краўчанка выступаў у класе «А».
Па рэгламенце спаборніцтваў пераможца ў асабістым заліку вызначаўся па выніках трох лепшых этапаў, 8-10 жніўня 1975 года ў Талін прыбыло звыш за 200 спартсменаў, каб завяршыць спрэчку за вышэйшыя прыступкі п’едэстала пашаны ў розных класах. У класе 125 см³ «А» М. Краўчанка выйшаў на старт фінальнага этапу чэмпіянату СССР па шашэйна-кальцавых матацыклетных гонках ужо ў рангу датэрміновага чэмпіёна.[7]
Спартыўныя дасягненні[правіць | правіць зыходнік]
- Чэмпіён СССР па шашэйна-кальцавых матацыклетным гонках у класе матацыклаў 125 см³; (асабісты залік клас «А», 1975 г. Талін);[7][8]
- Чатырохразовую сярэбраны прызёр чэмпіянату СССР па шашэйна-кальцавых гонках (1974 ; 1976 — см³ «А», 175 см³ «Б»; 1978 — клас 175 см³ «Б», г.г.);[9][10][11]
- Двухразовы чэмпіён СССР па лядовым спідвею ў класе матацыклаў 125 см³;[12]
- Пяціразовы сярэбраны прызёр чэмпіянату СССР па лядовым спідвею ў класе матацыклаў 125 см³;[13][14][15][16][17]
- Двухразовы бронзавы прызёр чэмпіянату СССР па лядовым спідвею ў класе матацыклаў 125 см³;[18]
- Шматразовы пераможца і прызёр чэмпіянату РСФСР па лядовым спідвею ў класе матацыклаў 125 см³.
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ http://motoussr.ru/index.php/hall-of-fame#%D0%BA Архівавана 2 лютага 2016.
- ↑ http://old.kamensk-uralskiy.ru/society/sport/news/yr2009/mn5/am/6393/
- ↑ http://32-school.ucoz.ru/index/istorija_shkoly/0-19
- ↑ http://sportufo.ru/persony/64-persony-ch/2198-chupin-vyacheslav-pavlovich.html Архівавана 30 студзеня 2016.
- ↑ http://old.kamensk-uralskiy.ru/about/yesterday/person/pochet/-8/
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1970/12/i-tiekhnika-i-mastierstvo?return=72c9f3be9ab4adea4bbc6049caa29e997f695d6a::5#8
- ↑ а б http://www.zr.ru/archive/zr/1975/11/sport#30
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1976/04/sport-
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1974/11/sport-2#32
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1978/11/tablo-chiempionatov#35
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1976/12/tablo-chiempionatov?
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1979/05/sport-sport-sport-2#18
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1974/05/sport-3#32
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1978/05/tablo-chiempionatov-34#34
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1976/05/mastiera-liedovykh-trass
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1977/05/tablo-chiempionatov#35
- ↑ http://cgb.kamensktel.ru/index.php?option=com_content&view=article&id=367:2011-08-11-03-49-14&catid=35:2010-11-06-12-00-41&Itemid=20 Архівавана 29 студзеня 2016.
- ↑ http://www.zr.ru/archive/zr/1985/06/tablo-chiempionatov?return=a9c041fbea55ab8eb5daa96b47faaf9c19a18aed::13#32