Рыкарда Серадор

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Рыкарда Серадор
Дата нараджэння 1877[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 23 студзеня 1943(1943-01-23)[2]
Месца смерці
Грамадзянства
Прыналежнасць Каралеўства Іспанія[d]
Званне генерал
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Grand Cross of the Royal and Military Order of Saint Hermenegild Grand Cross of the Military Merit - White Badge Grand Cross of Naval Merit with white badge

Рыкарда Серадор Сантэс (ісп.: Ricardo Serrador Santés; 1877 — 23 студзеня 1943) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паступіў у Таледскую пяхотную акадэмію, працягваючы сямейную дынастыю ваенных. У час Рыфскай вайны камандаваў падраздзяленнем рэгулярных войск Афрыканскай арміі.

У 1932 годзе прыняў удзел у Санхурхадзе[3], няўдалай спробе дзяржаўнага перавароту пад кіраўніцтвам генерала Хасэ Санхурха. Быў асуджаны і сасланы ў турму Віла-Сіснерас (цяпер Заходняя Сахара). У канцы 1932 года збег разам з іншымі ўдзельнікамі Санхурхады[4]. Пры ўрадзе Алехандра Леру амніставаны, вярнуўся ў армію і быў прызначаны ў Вальядалід, штаб-кватэру VII ваеннай акругі.

Далучыўся да ліпеньскага путча 1936 года, які прывёў да грамадзянскай вайны ў Іспаніі, з’яўляючыся адным з арганізатараў паўстання ў Вальядалідзе[4].

Адзначыўся ў бітвы пры Гвадараме, паспяхова разграміўшы войскі праціўніка[5][3].

У канцы 1936 года ўзначаліў дывізію «Авіла»[6], потым — 71-ю артылерыйскую дывізію. Далей стаў начальнікам групы дывізій Гвадарама—Самасьера[7].

8 студзеня 1937 года атрымаў званне брыгаднага генерала[8], 23 лютага 1939 года — генерала дывізіі.

У жніўні 1939 года быў прызначаны генерал-капітанам Канарскіх астравоў, на гэтай пасадзе знаходзіўся да сваёй смерці 23 студзеня 1943 года[9]. Незадоўга да гэтага Серадору было прысвоена званне генерал-лейтэнанта[10].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ BNE authority file Праверана 16 чэрвеня 2020.
  2. ↑ Ricardo Serrador Santés // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Hugh Thomas (1976). La Guerra Civil Española, Ed. Grijalbo, pág. 432
  4. ↑ а б Ignacio Martín Jiménez (2010). La guerra civil en Valladolid, 1936-1939: amaneceres ensangrentados, pág. 70
  5. ↑ Ignacio Martín Jiménez (2010). La guerra civil en Valladolid, 1936-1939: amaneceres ensangrentados, pág. 359
  6. ↑ VV.AA. 1990, p. 434.
  7. ↑ Carlos Engel (2000). Historia de las divisiones del ejército nacional, Ed. Almena, pág. 206
  8. ↑ Clyde L. Clark (1950). The Evolution of the Franco Regime, pág. 452
  9. ↑ Juan Arencibia de Torres (1994). Canarias y los militares: un siglo de historia, pág. 216
  10. ↑ Juan Arencibia de Torres (1994). Canarias y los militares: un siglo de historia, pág. 233

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • VV.AA. (1990). Historia general de España y América XVII. La segunda república y la guerra civil. Madrid: Ediciones Rialp. 
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Рыкарда_Серадор&oldid=4745085"