Фрунзенская набярэжная
| Фрунзенская набярэжная Масква | |
|---|---|
| руск.: Фрунзенская набережная | |
 | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | Расія |
| Горад | Масква |
| Акруга | ЦАА |
| Раён | Хамоўнікі |
| Працягласць | 2,5 км |
| Найбліжэйшыя станцыі метро |
 Фрунзенская,  Парк культуры |
| Ранейшыя назвы | Хамоўніцкая набярэжная |
| Паштовы індэкс |
119021 (№ 2—12/2), 119146 (№ 14—36/2), 119270 (№ 38/1—54) |
| Нумары тэлефонаў | +7(495) XXX---- |
| на OpenStreetMap | |
| на Яндэкс.Картах | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Фрунзенская набярэжная — набярэжная на левым беразе Масквы-ракі ў раёне Хамоўнікі Цэнтральнай адміністрацыйнай акругі гарады Масквы. Размешчана паміж Крымскім і Андрэеўскім мастамі. На набярэжную выходзяць вуліца Цімура Фрунзэ, 1-я, 2-я і 3-я Фрунзенскія вуліцы. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад Крымскага моста.
Паходжанне назвы[правіць | правіць зыходнік]
Пераназвана, як і тры прылеглыя вуліцы, у гонар савецкага военачальніка М. В. Фрунзэ[1]. Раней звалася Хамоўніцкая набярэжная. Дата пераназвання ў розных крыніцах паказваецца розная: 1925 год[2], 1926 год[3], 1936 год[4]. Слушная найхутчэй апошняя дата, бо на карце Масквы 1934 года набярэжная яшчэ завецца «Хамоўніцкая»[5].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Набярэжная як праезд уздоўж Масквы-ракі паўстала пасля збудавання ў 1872 годзе жалезнага Крымскага моста. У 1897 годзе быў зацверджаны праект Хамоўніцкай набярэжнай, як гарадскога праезду да Камер-Калежскага вала, але да 1914 года ён быў рэалізаваны толькі часткова. Забудова набярэжнай, з выняткам некалькіх будынкаў, да сярэдзіны 1930-х гадоў заставалася аднапавярховай. У 1923—1936 гадах па набярэжнай вынікаў трамвай[6].
У 1933 годзе на набярэжнай адкрыта Усесаюзная будаўнічая выстаўка[7]. У другой палове 1930-х гадоў на набярэжнай пабудавалі некалькі шматпавярховых жылых дамоў, у тым ліку комплекс жылых будынкаў, што паўтарае пабудаваныя незадоўга да таго па праекце архітэктара А. Г. Мардвінава на Вялікай Калужскай вуліцы (цяпер у складзе Ленінскага праспекта). У 1936—1937 гадах берагі ракі абклалі гранітам.
«У 1950 годзе быў зацверджаны план рэканструкцыі набярэжнай, распрацаваны архітэктарамі Я. У. Белапольскім, Е. Н. Стамо і Н. Я. Улас. Па гэтым плане набярэжная пашыраецца да 50 метраў і разбіваецца на шэсць кварталаў, што залучаюць у забудову і будынкі, пабудаваныя ў 1935—1940 гг. Праектуецца пабудаваць на набярэжнай 40 буйных шматпавярховых будынкаў, сем школ, спортпляцоўкі, уладкаваць абзеляненне. Хаты павінны быць, галоўным чынам, у 10—14 паверхаў, бо набярэжная знаходзіцца паміж вышынным будынкам Універсітэта на Ленінскіх горах і новымі вышыннымі дамамі ў Садовым кольцы»[8]. У выніку гэтага плана набярэжную забудавалі сталінскімі дамамі. У 1956 годзе па набярэжнай правялі тралейбус[9]. У 2000 годзе над набярэжнай збудаваны Пушкінскі пешаходны мост.
Транспарт[правіць | правіць зыходнік]
- У 200 м ад пачатку набярэжнай — станцыя метро Парк культуры, у 300 м ад сярэдзіны набярэжнай — станцыя метро Фрунзенская
- Па набярэжнай праходзіць маршрут тралейбуса № 79.
- На набярэжнай размешчаныя дзве прыстані «рачнога трамвая».
Зноскі
- ↑ Сытин П. В. Из истории московских улиц. — м, 1958. — Стр. 576—577
- ↑ Сытин П. В. Откуда произошли названия улиц Москвы. — м, 1959. — С. 313.
- ↑ Имена московских улиц. М., 1988. С. 391.
- ↑ ОМК УМ(недаступная спасылка)
- ↑ Новый схематический план г. Москвы. — м: Издание Моссовета, 1934.
- ↑ История маршрута № 24 на сайте «Московский трамвай»
- ↑ История Росстройэкспо
- ↑ Сытин П. В. Из истории московских улиц. — м, 1958. — С. 562
- ↑ История маршрута № 17 на сайте «Московский троллейбус»
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Сытин П. В. Из истории московских улиц. — м, 1958. — С. 556—563.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Фотографии Фрунзенской набережной на gorod-Moscow
- Фрунзенская набережная. Закоулок. Достопримечательности Москвы..