Спаракарпы вельмі дробныя, звычайна белыя, радзей жаўтлявыя, сіняватыя або празрыстыя. Яны маюць форму стрыжняў вышынёй каля 1-6 мм і таўшчынёй 0,3 мм, часам разгаліноўваюцца ля асновы на некалькі (да 5) тычынак. Спаракарпы звычайна ўтвараюць друзлыя або кампактныя групы, якія складаюцца з дзясяткаў і сотняў адзінарных стрыжняў. Яны маюць мяккую, губкавую тэкстуру. Споры растуць на вонкавай паверхні пладаносных цел. яны маюць памер 7-20×1,5-3 мкм. Споры бясколерныя або бледна-зеленаватыя і маюць крупчастую структуру ўнутры. Плазмодый вадзяністы, бела-жоўты[2].
Расце на паверхні лісцяных і іглічных дрэў, імхоў і да таго падобнага. Аднак яна не з’яўляецца паразітам і не пранікае глыбока ў арганізмы, на якіх жыве. Яе плазмодый павольна поўзае па паверхні субстрата, паглынаючы і пераварваючы арганічныя часціцы, бактэрыі і грыбкі, знойдзеныя на ім[2].
Зноскі
↑Hermann Neubert (1993). Die Myxomyceten Deutschlands und des angrenzenden Alpenraumes unter besonderer Berücksichtigung Österreichs. Vol. 1. Gomaringen: Karlheinz Baumann Verlag. p. 40. ISBN3-929822-00-8.
