Фенаменалогія: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.2+) (робат дадаў: ru:Феноменология (философия) |
Makecat-bot (размовы | уклад) др r2.6.5) (робат дадаў: az:Fenomenologiya |
||
Радок 12: | Радок 12: | ||
[[ar:ظاهراتية]] |
[[ar:ظاهراتية]] |
||
[[az:Fenomenologiya]] |
|||
[[bg:Феноменология]] |
[[bg:Феноменология]] |
||
[[ca:Fenomenologia]] |
[[ca:Fenomenologia]] |
Версія ад 12:44, 5 сакавіка 2013
Фенаменалогія (літар. - вучэнне аб феноменах) — філасофскае вучэнне пра з'явы свядомасці; у вузкім сэнсе — кірунак у філасофіі XX ст.
У гісторыі філасофіі паняцце атрымала шэраг трактовак. Упершыню гэты тэрмін прымяніў І. Г. Ламберт, які бачыў у фенаменалогіі вучэнне аб з'явах як аснове і перадумовах вопытнага пазнання. У філасофіі Г. Гегеля (яго праца «Фенаменалогія духа») фенаменалогія разглядалася як вучэнне аб станаўленні навукі, аб развіцці гістарычных форм свядомасці, духу.
У пачатку XX ст. прынцыпы філасофскай плыні сфармуляваў Э. Гусерль. Ён вызначаў фенаменалогію як своеасаблівую навуку аб спасціжэнні ўніверсальных, апрыёрных, надгістарычных структур чыстай свядомасці, ідэальных сутнасцей — феноменаў. Дасягнуць гэтай мэты можна з дапамогай т.зв. «фенаменалагічнай рэдукцыі», сутнасць якой заключаецца ва ўстрыманні ад любых меркаванняў аб аб'ектыўным існаванні быцця, яго прасторава-часавай арганізацыі. З'явілася адным з вытокаў экзістэнцыялізму і іншых плыняў сучаснай філасофіі.
Літаратура
- Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6