Мадзьярызацыя: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
KrBot (размовы | уклад)
др + {{няма катэгорый}}
clean up using AWB
Радок 1: Радок 1:
Мад'ярызацыя ([[венгерская мова|венг.]] Magyarosítás, ад венгр. Magyar «мад'яр», «вугорац», «венгерская мова») - пераход на венгерскую мову і засваенне венгерскай культуры невенгерскімі народамі. Тэрмін «мад'ярызацыя» атрымаў найбольшую вядомасць у гістарыяграфіі ў адносінах да перыяду 1867-1918 гг. у [[гісторыя Аўстра-Венгрыі|гісторыі]] [[Аўстра-Венгрыя|Аўстра-Венгрыі]], калі венгерская вярхушка разгарнула мэтанакіраваную, амбіцыйную і даволі агрэсіўную палітыку па асіміляцыі невенгерскіх меншасцяў на землях [[Венгерскае каралеўства|Вугорскага каралеўства]]. Галоўным аб'ектам гэтай палітыкі былі [[харваты]], з якімі ў 1868 годзе было заключана венгерска-харвацкае пагадненне аб падзеле ўладных паўнамоцтваў у [[Транслейтанія|Транслейтаніі]], але нягледзячы на ​​якое палітыка мад'ярызацыі ў [[Харватыя|Харватыі]] вялася напрацягу другой паловы XIX стагоддзя, а таксама [[славакі]]. Нацыянальныя меншасці - [[трансільванскія саксы]], [[румыны]], [[габрэі]], [[русіны]], [[цыганы]], [[сербы]] - таксама былі аб'ектамі асіміляцыі. Палітыка мела некаторы часовы поспех, пераважна ў гарадской мясцовасці, але, выклікала масавую незадаволенасць заваяваных народаў і прывяла да [[Распад Аўстра-Венгерскай імперыі|распаду Аўстра-Венгрыі]] ў [[1918]] г. на шэраг незалежных дзяржаў, у якіх венгерскія меншасці сталі аб'ектам зваротнай дыскрымінацыі.
'''Мадзьярызацыя''' ([[венгерская мова|венг.]] Magyarosítás, ад венгр. Magyar «мадзьяр», «вугорац», «венгерская мова») - пераход на венгерскую мову і засваенне венгерскай культуры невенгерскімі народамі. Тэрмін «мадзьярызацыя» атрымаў найбольшую вядомасць у гістарыяграфіі ў адносінах да перыяду 1867-1918 гг. у [[гісторыя Аўстра-Венгрыі|гісторыі]] [[Аўстра-Венгрыя|Аўстра-Венгрыі]], калі венгерская вярхушка разгарнула мэтанакіраваную, амбіцыйную і даволі агрэсіўную палітыку па асіміляцыі невенгерскіх меншасцей на землях [[Венгерскае каралеўства|Венгерскага каралеўства]]. Галоўным аб'ектам гэтай палітыкі былі [[харваты]], з якімі ў 1868 годзе было заключана венгерска-харвацкае пагадненне аб падзеле ўладных паўнамоцтваў у [[Транслейтанія|Транслейтаніі]], але нягледзячы на ​​якое палітыка мадзьярызацыі ў [[Харватыя|Харватыі]] вялася напрацягу другой паловы XIX стагоддзя, а таксама [[славакі]]. Нацыянальныя меншасці - [[трансільванскія саксы]], [[румыны]], [[яўрэі]], [[русіны]], [[цыганы]], [[сербы]] таксама былі аб'ектамі асіміляцыі. Палітыка мела некаторы часовы поспех, пераважна ў гарадской мясцовасці, але, выклікала масавую незадаволенасць заваяваных народаў і прывяла да [[Распад Аўстра-Венгерскай імперыі|распаду Аўстра-Венгрыі]] ў [[1918]] г. на шэраг незалежных дзяржаў, у якіх венгерскія меншасці сталі аб'ектам зваротнай дыскрымінацыі.


== Спасылкі ==
== Спасылкі ==
* [http://www.mirrabot.com/work/work_27414.html/ Славянскі фактар ў развіцці Венгрыі ў апошняй трэці XIX — пачатку XX ст]
* [http://www.mirrabot.com/work/work_27414.html/ Славянскі фактар у развіцці Венгрыі ў апошняй трэці XIX — пачатку XX ст]
* [http://horthy.narod.ru/magyar/ «Венгерскае расказванне» ў «Гісторыі Заходняй Еўропы ў Новы Час» Н. І. Карэёва альбо аб распасюджаных клішэ і стэрыятыпах у асобным гістарычным даследванні]
* [http://horthy.narod.ru/magyar/ «Венгерскае расказванне» ў «Гісторыі Заходняй Еўропы ў Новы Час» Н. І. Карэёва альбо аб распасюджаных клішэ і стэрыятыпах у асобным гістарычным даследванні]
* [http://b-graf.livejournal.com/16316.html Мад'ярызацыя]
* [http://b-graf.livejournal.com/16316.html Мадзьярызацыя]


{{няма катэгорый}}
{{няма катэгорый}}

Версія ад 17:16, 24 сакавіка 2016

Мадзьярызацыя (венг. Magyarosítás, ад венгр. Magyar «мадзьяр», «вугорац», «венгерская мова») - пераход на венгерскую мову і засваенне венгерскай культуры невенгерскімі народамі. Тэрмін «мадзьярызацыя» атрымаў найбольшую вядомасць у гістарыяграфіі ў адносінах да перыяду 1867-1918 гг. у гісторыі Аўстра-Венгрыі, калі венгерская вярхушка разгарнула мэтанакіраваную, амбіцыйную і даволі агрэсіўную палітыку па асіміляцыі невенгерскіх меншасцей на землях Венгерскага каралеўства. Галоўным аб'ектам гэтай палітыкі былі харваты, з якімі ў 1868 годзе было заключана венгерска-харвацкае пагадненне аб падзеле ўладных паўнамоцтваў у Транслейтаніі, але нягледзячы на ​​якое палітыка мадзьярызацыі ў Харватыі вялася напрацягу другой паловы XIX стагоддзя, а таксама славакі. Нацыянальныя меншасці - трансільванскія саксы, румыны, яўрэі, русіны, цыганы, сербы — таксама былі аб'ектамі асіміляцыі. Палітыка мела некаторы часовы поспех, пераважна ў гарадской мясцовасці, але, выклікала масавую незадаволенасць заваяваных народаў і прывяла да распаду Аўстра-Венгрыі ў 1918 г. на шэраг незалежных дзяржаў, у якіх венгерскія меншасці сталі аб'ектам зваротнай дыскрымінацыі.

Спасылкі