Рыгор Пірамовіч: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
MaximLitvin (размовы | уклад) др →Літаратура: Адкаціў тое, што сапсаваў. |
Pietras1988 (размовы | уклад) Poprawa kilku błędów |
||
Радок 11: | Радок 11: | ||
Пад рэд. П. выйшлі: |
Пад рэд. П. выйшлі: |
||
*"Fedra... bajki wybrane", 1767. (сб. казак) |
*"Fedra... bajki wybrane", 1767. (сб. казак) |
||
*"Wymowa i |
*"Wymowa i poezja dla szkół narodowych pierwszy raz wydana", 1792-1819. (падручнік рыторыкі) |
||
*" |
*"Elementarz dla szkół parafialnych narodowych, zawierający 1. Naukę pisania i czytania, 2. Katechizm, 3. Naukę obyczajową, 4. Naukę rachunków", 1785. (буквар для парафіяльных школ) |
||
*"Mowa w |
*"Mowa w Dzień Rocznicy Otwarcia Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, 1776", 1788. (сб. прамоў таварыства) |
||
*"Powinności nauczyciela w szkole parafialnej" |
|||
*??, 1889. (сб. вершаў для дзетак і юнакоў) |
*??, 1889. (сб. вершаў для дзетак і юнакоў) |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Версія ад 19:08, 14 сакавіка 2007
Рыгор ПІРАМОВІЧ, сапраўдн. Грыгор Пірумян [пол. Grzegorz Piramowicz; 25 лістапада 1735, Львоў - 14 лістапада 1801], педагог, пісьменнік, асветнік, праф. філасофіі. З армянскай купецкай сям'і.
Вучыўся ў езуіцкіх калегіюмах у Луцку і Львове. Належаў да ордэну езуітаў (1754-73). У 1767 у якасці выхавацеля сыноў львоўскага каштяляна здзейсніў падарожжа ў Францыю і Італію, дзе пазнаёміўся з рознымі плынямі ў філасофіі і педагогіцы. У 1770-1773 выкладаў філасофію ў езуіцкім калегіюме ў Львове. Пасля забароны ордэна езуітаў П. перасяліўся ў Варшаву і ў 1773 г. быў прызначаны чальцом Адукацыйнай камісіі Рэчы Паспалітай, у 1773-1794 яе сакратар. Адначасова з 1774 быў пробашчам у Кураве, а з 1776 і ў Коньскаволі. Адзін з укладальнікаў асноўнага закона (1781) аб арганізацыі асветы ў Рэчы Паспалітай. Выконваў функцыі інспектара народных школ. Пасля стварэння пры Адукацыйнай камісіі "Тоwarzystwa do ksiąg elementarnych", якое мела задачай выданне кніг для народнага чытання і выпрацоўку праграм выкладання ў пачатковых школах, П. выпрацаваў статут гэтага таварыства і стаў самым энергічным яго працаўніком, у 1775-1787 сакратар таварыства. Пасля удзелу ў Таргавіцкай канфедэрацыі П. страціў усе свае пасады, змушаны быў шукаць прытулку па дварах магнатаў, жыў у эміграцыі. Па нявысветленых падствах ён быў часова зняволены ў турму аўстра-венгерскім урадам (1797), пакінуў пасады ў Кураве і Коньскаволі. У 1797-1800 знаходзіўся пад наглядам паліцыі ў Кракаве. Удзельнічаў у працы Варшаўскага таварыства сяброў навукі. Памёр плябанам касцёла ў Межырычэ.
П. складаў вершы, віншавальныя оды, публіцыстычныя нарысы, складаў хрэстаматыі для пачатковых школ, прамовы на розныя ўрачыстыя выпадкі і д.т.п. З яго твораў (да 70) большасць застаецца ў рукапісах.
Творы
- "Nauka obyczajova dla ludu", 1785.
- "Powinności nauczyciela", 1787.
Пад рэд. П. выйшлі:
- "Fedra... bajki wybrane", 1767. (сб. казак)
- "Wymowa i poezja dla szkół narodowych pierwszy raz wydana", 1792-1819. (падручнік рыторыкі)
- "Elementarz dla szkół parafialnych narodowych, zawierający 1. Naukę pisania i czytania, 2. Katechizm, 3. Naukę obyczajową, 4. Naukę rachunków", 1785. (буквар для парафіяльных школ)
- "Mowa w Dzień Rocznicy Otwarcia Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, 1776", 1788. (сб. прамоў таварыства)
- "Powinności nauczyciela w szkole parafialnej"
- ??, 1889. (сб. вершаў для дзетак і юнакоў)
Літаратура
- Mizia Т. Ideologia oświatowa G. Piramowicza. // Rozprawy z dziejów oświaty. t.1., Wrocław, 1958;
- Mrozowska K. G. Piramowicz jako sekretarz Towarzystwa do ksiąg elementarnych. // Studia i materiały do dziejów nauki polskiej. t.6., Warsz., 1958.