Герб Новай Зеландыі

Герб Новай Зеландыі — афіцыйны симвал Новай Зеландыі. Першапачаткова герб падаў Кароль Георг V 26 жніўня 1911 г, а сучасную версію падала Каралева Елізавета II у 1956.

Да 1911 Новая Зеландыя выкарыстоўвала нацыянальны герб Вялікабрытаніі. Але ўжо ў 1907 годзе, калі Новая Зеландыя атрымала статус дамініёна, было вырашана распрацаваць новы герб. З гэтай мэтай быў праведзены конкурс. Уласны герб у краіны з'явіўся ў 1911 годзе; ў 1956 годзе ў яго былі ўнесены нязначныя змены.

Цэнтральны шчыт герба застаецца нязменным з 1911 года: у левым верхнім куце намаляваныя чатыры зоркі, якія сімвалізуюць сузор'е Паўднёвы Крыж (такія ж зоркі выкарыстоўваюцца ў нацыянальным сцягу, праўда, у іншай прапорцыі); у правым верхнім - залатое руно, якое сімвалізуе жывёлагадоўлю, у левым ніжнім - сноп пшаніцы, які сімвалізуе сельскую гаспадарку; ў правым ніжнім - два молаты, якія сімвалізуюць горную прамысловасць і індустрыю. Паміж бакавымі бакамі шчыта размешчана вертыкальная паласа, на якой намаляваны тры караблі, якія сімвалізуюць важнасць марскі гандлю для Новай Зеландыі і імігранцкае паходжанне новазеландцаў.

У 1956 годзе ў герб былі ўнесены неістотныя змены: з герба знікла выява льва, які трымае брытанскі сцяг, а таксама дэвіз «Onward». Дэвіз жа быў упрыгожаны стылізаваным малюнкам, у якім лёгка пазнаць лісце папараці.

На сучасным гербе трымальнікі шчыту таксама адрозніваюцца ад варыянту 1911 года. У жанчыны ў мінулым былі рудыя валасы, а стаяла яна бокам, а не тварам да шчыта. На варыянце 1956 намаляваная Пакеха (Pākehā, бландынка еўрапейскага паходжання), якая трымае ў руках сцяг Новай Зеландыі, і маорыйскі ваяр, які трымае таіаха (цырыманіяльная дзіда). Шчыт увенчаны каронай святога Эдуарда, а пад ім - 2 серабрыстыя лісціны папараці і надпіс «New Zealand».