Украінская Грэка-Каталіцкая Царква: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Luckas-bot (размовы | уклад) др робат Дадаем: hr:Ukrajinska grkokatolička crkva |
др робат Мяняем: ru:Украинская греко-католическая церковь |
||
Радок 55: | Радок 55: | ||
[[pt:Igreja Greco-Católica Ucraniana]] |
[[pt:Igreja Greco-Católica Ucraniana]] |
||
[[ro:Biserica Greco-Catolică Ucraineană]] |
[[ro:Biserica Greco-Catolică Ucraineană]] |
||
[[ru:Украинская |
[[ru:Украинская греко-католическая церковь]] |
||
[[uk:Українська греко-католицька церква]] |
[[uk:Українська греко-католицька церква]] |
Версія ад 11:10, 28 чэрвеня 2010
Украінская грэка-каталіцкая царква (УГКЦ) — найбольшая каталіцкая царква ўсходняга абраду ў свеце, якую сёння ўзначальвае епіскап Камянец-Падольскі і вярхоўны архіепіскап Кіева-Галіцкі кардынал Любамір Гузар.
Царква прапагандуе аднаўленне першаснай еднасці Кіеўскай Царквы, адстойвае права ўкраінскага народа на сваю незалежную саборную дзяржаву і станаўлення ў ёй спелага грамадзянскага грамадства; рэалізуе мноства дабрачынных і грамадскіх праектаў, як у самой Украіне, такі за яе межамі.
Грэка-каталіцкая царква фармальна паўстала з абвяшчэннем Брэсцкай уніі ў 1596 у Брэсце, аднак першая спроба царкоўнай уніі на Русі можна аднесці яшчэ да часоў Данііла Галіцкага, які патрабаваў аб'яднання сіл усяго хрысціянскага свету ва ўмовах супраціву татара-мангольскаму нашэсцю.
Ідэя уніі была абумоўлена як вонкавымі палітычнымі акалічнасцямі, так і ўнутраным імкненнем вернікаў да царкоўнага адзінства: праваслаўныя вернікі на тэрыторыі Рэчы Паспалітай і Венгрыі падвяргаліся прыгнятанням ад прадстаўнікоў панавальнага рыма-каталіцызму як схізматыкі - і былі схільныя зраўнаваць прыхільнікаў грэцкага абраду перад тварам Ватыкана. Праўда, далёка не ўсе праваслаўныя далучыліся да уніі: адбыўся падзел украінскіх і беларускіх вернікаў на уніятаў (прыхільнікаў уніі) і праваслаўных.
Паводле дамоў Брэсцкай уніі, у грэка-каталіцкай царкве набажэнства, царкоўная арганізацыя і абрады засталіся такімі, якімі яны былі ў грэка-праваслаўнай царкве. Царква, па чарзе, падпарадкоўвалася папе рымскаму і прынімала як і каталіцкі дагмат сыходжанне Святога Духу ад Бацькі і Сына, так і каталіцкі дагмат пра чысцец - якія ў тыя часы з'яўляліся галоўнымі рознагалоссямі паміж праваслаўнай і каталіцкай цэрквамі.
У выніку трох падзелаў Рэчы Паспалітай, Кіеўская мітраполія грэка-каталіцкай царквы падзялілася на дзве часткі: на землях, якія адышлі да Расійскай імперыі, унію ў 1838 г. тут ліквідавалі. Аднак Аўстрыйская імперыя праводзіла палітыку садзейнічання ўніяцкім працэсам, паколькі УГКЦ гуляла кансалідавальную ролю ва ўкраінскім грамадстве - і дадатна падтрымлівала развіццё культурна-адукацыйнага жыцця.
Росквіт Украінскай грэка-каталіцкай царквы прыходзіцца на 19 стагоддзе. Вядучай постаццю грэка-каталіцкага руху ў першай палове дваццатага стагоддзя быў львоўскі мітрапаліт Андрэй Шэпціцкі. З усталяваннем савецкай улады на заходнеўкраінскіх землях УГКЦ была распушчана ўладамі - і царква існавала толькі ў падполлі. Аж да 1989 г., калі, дзякуючы палітыцы перабудовы ў СССР, царква выйшла з падполля.
У Сеціве
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Украінская Грэка-Каталіцкая Царква
- Українська Греко-Католицька Церква
- Київська архієпархія УГКЦ
- Ukrainische Griechisch-katholische Kirchengemeinde St. Wolodymyr
- Українська Греко-Католицька Церква в Німеччині
- Історія Української Греко-Католицької Церкви
- Загальна характеристика Української греко-католицької церкви
- Псевдо-Собор 1946 року та ліквідація УГКЦ