Прагляд зыходнага тэксту старонкі Акустыка

'''Акустыка''' (ад {{lang-el|ἀκούω}} (аку́о) — слыхавы, які слухаецца) — навука аб [[гук]]у. У вузкім сэнсе слова — вучэнне пра гук, г. зн. пра пругкія ваганні і хвалі ў [[газ]]ах, [[вадкасць|вадкасцях]] і [[Цвёрдае цела|цвёрдых целах]], чутныя чалавечым вухам ([[частата|частоты]] такіх ваганняў знаходзяцца ў дыяпазоне ад 16 Гц да 20 кГц); у шырокім сэнсе — вобласць фізікі, якая даследуе пругкія ваганні і хвалі ад самых нізкіх частот (умоўна ад 0 Гц) да звышвысокіх частот (10<sup>12</sup>—10<sup>13</sup> Гц), іх узаемадзеянні з рэчывам і ўжыванні гэтых ваганняў (хваль).

== Асноўныя раздзелы акустыкі ==
Сучасную навуку акустыку падпадзяляюць на агульную, прыкладную і псіхафізіялагічную.

''Агульная акустыка'' займаецца тэарэтычным і эксперыментальным вывучэннем заканамернасцяў выпраменьвання, распаўсюджвання і прыёму пругкіх ваганняў і хваль у розных асяроддзях і сістэмах; умоўна яе можна падзяліць на ''тэорыю гуку'', ''фізічную акустыку'' і ''нелінейную акустыку''.

''Тэорыя гуку'' карыстаецца агульнымі метадамі, распрацаванымі ў тэорыі ваганняў і хваль. Для ваганняў і хваль малой амплітуды прымаецца прынцып незалежнасці ваганняў і хваль (прынцып суперпазіцыі), на аснове якога вызначаюць гукавое поле ў розных абласцях прасторы і яго змены ў часе.

Задачай ''фізічнай акустыкі'' з’яўляецца вывучэнне залежнасці хуткасці і паглынання пругкіх хваль ад [[Тэмпература|тэмпературы]] і глейкасці асяроддзя і іншых фактараў. Фізічная акустыка разглядае таксама ўзаемадзеянне элементарных гукавых хваль ([[фанон]]аў) з [[электрон]]амі і [[фатон]]амі.

''Нелінейная акустыка'' вывучае інтэнсіўныя гукавыя працэсы, пры якіх прынцып суперпазіцыі не выконваецца і гукавая хваля пры распаўсюдзе змяняе ўласцівасці асяроддзя. У вобласці такіх частот і тэмператур пачынаюць выяўляцца квантавыя эфекты, таму гэты раздзел фізікі называюць таксама ''квантавай акустыкай''.

''Прыкладная акустыка'' — шырокая вобласць, да якой адносяцца найперш электраакустыка, а таксама акустычныя вымярэнні — вымярэнні велічынь гукавога ціску, інтэнсіўнасці гуку, спектру частот гукавога сігналу і г. д. Архітэктурная і будаўнічая акустыка займаецца задачамі атрымання добрай чутнасці гаворкі і музыкі ў зачыненых памяшканнях і памяншэннем узроўню шуму, а таксама распрацоўкай гукаізалюючых і гукапаглынальных матэрыялаў. Прыкладная акустыка вывучае таксама шумы і вібрацыі і распрацоўвае спосабы барацьбы з імі. Вывучэннем распаўсюджвання гуку ў [[акіян]]е і з’яў, якія ўзнікаюць пры гэтым ([[праламленне|рэфракцыя]] гуку, рэверберацыя пры адлюстраванні гукавога сігналу ад паверхні мора і яго дна, рассейванне гуку на неаднастайнасцях), займаюцца ''гідраакустыка'' і ''гідралакацыя''.

''Псіхафізіялагічная акустыка'' займаецца вывучэннем гукавыпраменьваючых і гукапрымаючых органаў чалавека і жывёл, праблемамі гукаўтварэння, перадачы і ўспрымання маўлення. Вынікі выкарыстоўваюцца ў электраакустыцы, архітэктурнай акустыцы, сістэмах перадачы маўлення, тэорыі інфармацыі і сувязі, у [[музыка|музыцы]], [[медыцына|медыцыне]], біяфізіцы і г. д. Яе часткамі з’яўляюцца акустыка маўлення і слыху, псіхалагічная акустыка, біялагічная акустыка і г. д.

== Гл. таксама ==
* [[Бязрэхавая камера]]

{{Раздзелы акустыкі|state=expanded}}
{{Раздзелы фізікі}}

[[Катэгорыя:Акустыка| ]]