Прагляд зыходнага тэксту старонкі Беглыя

{{пра|сялян у Вялікім Княстве Літоўскім|палітычнае клішэ ў сучаснай Беларусі|Беглыя (палітычнае клішэ)}}
'''Бе́глыя''', '''збе́гі''' — групы, сялянскія сем’і ці асобныя [[Сялянства|сяляне]] ў [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]], якія без дазволу [[Феадал|феадала]] кідалі гаспадарку і перасяляліся ў іншыя месцы (звычайна іншыя вёскі ці гарады). Уцёкі сталі часцейшымі па меры ўвядзення і ўзмацнення [[Прыгоннае права|прыгону]], асабліва ў час закладання [[Фальварак|фальваркаў]]. Яны былі адным з пасіўных відаў класавай барацьбы. Сяляне прыгранічных зямель Вялікага Княства Літоўскага часта ўцякалі за мяжу — у [[Вялікае Княства Маскоўскае|Масковію]], [[Прусія|Прусію]], Украіну. За 2-ю палову XVI—XVII ст. [[Сойм Рэчы Паспалітай|сейм]] [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] прыняў каля 20 пастаноў аб уцёках сялян са [[Шляхта|шляхецкіх]] [[Маёнтак|маёнткаў]] у Вялікім Княстве Літоўскім. Каб прадухіліць уцёкі, былі пашыраныя паліцэйскія функцыі сельскага [[Войт|войта]], уведзеная кругавая парука і адпрацоўка паншчыны абшчынай за збеглага, уведзеныя штрафы за прыём беглага і іншае{{Sfn|Беларуская энцыклапедыя|1996|с=371}}.

{{зноскі}}

== Літаратура ==
* {{Крыніцы/БелЭн|2|Беглыя||371|ref=Беларуская энцыклапедыя}}

[[Катэгорыя:Сялянства Вялікага Княства Літоўскага]]
[[Катэгорыя:Прыгоннае права]]