Кроў у басейне

«Кроў у басейне» — неафіцыйная назва матча па воднаму пола паміж зборнымі СССР і Венгрыі, які прайшоў на Алімпійскіх гульнях у Мельбурне 6 снежня 1956 года.

Матч адбыўся менш чым праз месяц пасля падаўлення савецкімі войскамі Венгерскага паўстання 1956 года. Становішча перад матчам было напалена. Сваю назву ў СМІ матч атрымаў дзякуючы кадрам, што абыйшлі свет, на якіх гулец зборнай Венгрыі Эрвін Задар дагульвае апошнія дзве хвіліны матча з моцным рассячэннем брыва, атрыманым у змаганні з савецкімі ватэрпалістамі. Гэтыя кадры былі ўспрыняты многімі сучаснікамі як сімвалічная адсылка да падзей, што мелі месца ў Венгрыі падчас паўстання.

Падзеі матча

Раніцай перад матчам гульцы зборнай Венгрыі пачалі кпіць з савецкіх спартсменаў, перакручваючы фразы на рускай мове ў розных інтэрв'ю для СМІ. Сама гульня ішла ў бескампрамісным змаганні з шматлікімі фаламі і ўзаемнымі ўдарамі. За некалькі хвілін да канца матча зборная Венгрыі выйгравала з лікам 4:0. У гэты момант гулец зборнай СССР Валянцін Пракопаў, не вытрымаўшы слоўных правакацый з боку венгра Эрвіна Задара, нанёс яму ўдар кулаком і рассек скуру над правым вокам, што выклікала моцны крывацёк. Нягледзячы на гэта, венгерскі спартсмен працягнуў гульню, пакідаючы за сабой крывавы след у басейне. Дадзены факт выклікаў абурэнне гледачоў, большасць з якіх адкрыта сімпатызавала венгерскай зборнай, некаторыя гледачы выбеглі да басейна і пачалі скандаваць антысавецкія лозунгі і пляваць у ваду. У падзеі ўмяшалася паліцыя і аднавіла парадак ля басейна. Аднак матч быў спынены, і зборнай СССР была залічана параза ў сувязі з тым, што на момант астаноўкі гульні зборная Венгрыі вяла ў ліку. Пазней венгры выйгралі фінальны паядынак у зборнай Югаславіі з лікам 2:1 і сталі алімпійскімі чэмпіёнамі.

Адразу ж пасля сканчэння Алімпійскіх гульняў палова ігракоў зборнай Венгрыі, якія прымалі ўдзел у Алімпійскім турніры, папрасіла палітычнага прытулку на Захадзе, а ўвогуле 100 венгерскіх спартсменаў вырашылі не вяртацца пасля Алімпіяды на радзіму.

У фільме

У 2006 годзе да 50-годдзя Венгерскага паўстання, дакументальнага фільма сваволю свабоды, выраблены Крысцінай Лэйсі і Торам Халварсэнам, які распавёў гісторыю пра матч. Квенцін Таранціна апісаў гэта як "лепшая невымоўныя гісторыі". Дакументальны фільм быў расказаны легендарным алімпійскім плыўцом Маркам Спітцам.

Таксама ў 2006 годзе мастацкі фільм пра матч быў выпушчаны пад назвай Дзеці Славы (венгерская назва: Szabadság, szerelem).

Інцыдэнт таксама паказвае ў 1978 годзе аўстралійскі фільм Франтавыя навіны.

Спасылкі

• Артыкул, прысвечаны падзеям на сайце Радыё «Свабодная Еўропа» (англ.)