С’юзан Франсія

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
С’юзан Франсія
Агульная інфармацыя
Пол жанчына[1][2]
Спецыялізацыя акадэмічнае веславанне
Нарадзілася 8 лістапада 1982(1982-11-08)[1][2] (41 год)
Грамадзянства
Альма-матар
Рост 188 см[1]
Вага 79 кг[1]
Узнагароды і медалі
Алімпійскія гульні
Золата Пекін 2008 Васьмёрка
Золата Лондан 2012 Васьмёрка
Чэмпіянаты свету
Золата Ітан 2006 Васьмёрка
Золата Мюнхен 2007 Васьмёрка
Золата Познань 2009 Двойка ворная
Золата Познань 2009 Васьмёрка
Бронза Карапіра 2010 Двойка ворная
Золата Блед 2011 Васьмёрка
Срэбра Амстердам 2014 Чацвёрка ворная без рулявога
Афіцыйны сайт (англ.)

С’юзан Франсія (англ.: Susan Francia; нар. 8 лістапада 1982, Сегед, Венгрыя), уроджаная Жужанна Францыя (венг.: Zsuzsanna Francia) — амерыканская вяслярка венгерскага паходжання, якая выступала за зборную ЗША па акадэмічным веславанні ў перыяд 2005—2014 гадоў. Двухразовая алімпійская чэмпіёнка, пяціразовая чэмпіёнка свету, пераможца многіх рэгат нацыянальнага і міжнароднага значэння.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дачка амерыканскага біяхіміка венгерскага паходжання Каталін Карыко і яе мужа Бела Франсія. У двухгадовым узросце пераехала на пастаяннае жыхарства ў ЗША, дзяцінства правяла ў горадзе Абінгтан (штат Пенсільванія). Вучылася ў мясцовай старэйшай школе, затым паступіла ў Пенсільванскі ўніверсітэт, дзе ў 2004 годзе атрымала ступені бакалаўра і магістра ў галіне крыміналогіі і сацыялогіі[3].

Займацца акадэмічным веславаннем пачала ў 2001 годзе падчас вучобы ва ўніверсітэце, была членам універсітэцкага вяслярнага клуба, рэгулярна прымала ўдзел у розных студэнцкіх спаборніцтвах. Пазней праходзіла падрыхтоўку ў вяслярным трэніровачным цэнтры Злучаных Штатаў у Прынстане[4].

Дэбютавала на міжнароднай арэне ў сезоне 2005 года, калі ўвайшла ў асноўны склад амерыканскай нацыянальнай зборнай і выступіла на некалькіх буйных рэгатах, у прыватнасці ў васьмёрках выйграла бронзавы медаль на этапе Кубка свету ў Мюнхене, заняла чацвёртае месца на сусветным першынстве ў Гіфу.

У 2006 годзе ў васьмёрках атрымала перамогу на чэмпіянаце свету ў Ітане.

У 2007 годзе ў той жа дысцыпліне перамагла на этапе Кубка свету ў Люцэрне і на сусветным першынстве ў Мюнхене.

Дзякуючы шэрагу ўдалых выступленняў атрымала права абараняць гонар краіны на летніх Алімпійскіх гульнях 2008 года ў Пекіне. Разам з камандай, куды таксама ўвайшлі вясляркі Элеанор Логан, Ліндсэй Шуп, Ганна Гудейл, Ганна Камінс, Эрын Кафара, Кэралайн Лінд, Кэрын Дэвіс і рулявая Мэры Уіпл, атрымала перамогу ў васьмёрках, перасягнуўшы лодкі з Нідэрландаў і Румыніі, якія ішлі побач, амаль на дзве секунды — тым самым заваявала залаты алімпійскі медаль.

Пасля Пекінскай Алімпіяды Франсія засталася ў складзе вяслярнай каманды ЗША на яшчэ адзін алімпійскі цыкл і працягнула прымаць удзел у найбуйнейшых міжнародных рэгатах. У 2009 годзе на сусветным першынстве ў Познані яна двойчы падымалася на п’едэстал гонару: выйграла залатыя медалі ў рулявых васьмёрках і бязрульных двойках.

У 2010 годзе адзначылася перамогай у васьмёрках на этапе Кубка свету ў Люцэрне, а ў бязрульных двойках атрымала бронзу на чэмпіянаце свету ў Карапіры — прапусціла наперад толькі экіпажы з Новай Зеландыі і Вялікабрытаніі.

У 2011 годзе ў васьмёрках перамагла на сусветным першынстве ў Бледзе, стаўшы такім чынам пяціразовай чэмпіёнкай свету па акадэмічным веславанні.

Знаходзячыся ў ліку лідараў амерыканскай нацыянальнай зборнай, паспяхова прайшла адбор на Алімпійскія Гульні 2012 года ў Лондане. У васьмёрках сумесна з Элеанор Логан, Эрын Кафара, Эстэр Лофгрэн, Тэйлар Рытцэль, Меган Мусніцкі, Кэралайн Лінд, Кэрын Дэвіс і рулявой Мэры Уіпл заняла першае месца ў фінале, абагнаўшы бліжэйшых пераследніц з Канады больш чым на секунду, і дадала ў паслужны спіс яшчэ адзін залаты алімпійскі медаль[5].

У 2013 годзе вырашыла паспрабаваць сябе ў парных лодках, аднак нейкіх істотных поспехаў тут не дамаглася — у фінале чэмпіянату свету ў Чхунджу ў заліку парных чацвёрак прыйшла да фінішу толькі пятай.

На сусветным першынстве 2014 года ў Амстэрдаме заваявала срэбраны медаль у ворных бязрульных чацвёрках, саступіўшы на фінішы новазеландскім спартсменкам. Па заканчэнні гэтага сезона прыняла рашэнне завяршыць спартыўную кар’еру.

Пасля занялася трэнерскай дзейнасцю, праявіла сябе як прамоўца-натхняльнік.

Зноскі

  1. ↑ а б в г д Zsuzsanna Francia Праверана 7 студзеня 2020.
  2. ↑ а б Susan Francia Праверана 31 студзеня 2020.
  3. ↑ Susan Francia(недаступная спасылка). United States Olympic Committee (2008). Архівавана з першакрыніцы 15 жніўня 2008. Праверана 17 жніўня 2008.
  4. ↑ Susan Francia bio(недаступная спасылка). NBC. Архівавана з першакрыніцы 16 жніўня 2008. Праверана 17 жніўня 2008.
  5. ↑ Женская восьмерка из США победила в гребле на Олимпиаде в Лондоне. Р-Спорт (2 жніўня 2012). Праверана 12 сакавіка 2019.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=С’юзан_Франсія&oldid=4604561"