Аляксей Мікалаевіч Азерын

Аляксей Мікалаевіч Азерын
Аляксей Мікалаевіч Азерын
	Алексей Николаевич Озерин
Дата нараджэння	8 красавіка 1924
Месца нараджэння	Дурасава[d], Саранскі павет[d], Пензенская губерня, РСФСР, СССР;
Дата смерці	13 студзеня 1944 (19 гадоў)
Месца смерці	Калінкавічы, Калінкавіцкі раён, Палеская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Калінкавічы;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1942—1944
Званне	Сяржант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Аляксей Мікалаевіч Азерын (8 красавіка 1924, с. Дурасава, Качкуроўскі раён, Рэспубліка Мардовія — 13 студзеня 1944, Калінкавічы, Гомельская вобласць, Беларусь) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза, камандзір аддзялення 237-га гвардзейскага стралковага палка (76-я гвардзейская стралковая дывізія, 61-я армія, Цэнтральны фронт), гвардыі сяржант.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 8 красавіка 1924 года ў вёсцы Дурасава цяпер Качкуроўскага раёна Рэспублікі Мардовія у сям’і рабочага. Рускі.

З 1927 года жыў у горадзе Вічуге Іванаўскай вобласці па вуліцы Калгаснай, дом 9/10. Пасля заканчэння сярэдняй школы № 13 працаваў слесарам на фабрыцы імя Н. Р. Шагава.

У жніўні 1942 года быў прызваны ў Чырвоную Армію. На фронце з верасня 1943 года.

Вызначыўся ў баях пры фарсіраванні Дняпра. Сяржант Азерын у ноч на 28 верасня 1943 года з групай воінаў на падручных сродках пераадолеў раку Дняпро у раёне сяла Мысы (Рыпкінскі раён Чарнігаўскай вобласці), выбіў ворага з траншэі, што садзейнічала пераправе праз раку іншых падраздзяленняў палка.

Загінуў 13 студзеня 1944 года ў баі за горад Калінкавічы ў Беларусі.

Пахаваны ў горадзе Калінкавічы Гомельскай вобласці.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкім захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм гвардыі сяржанта Азерыну Аляксею Мікалаевічу пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза^[1].
Узнагароджаны ордэнам Леніна, медалём «За адвагу».

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У гарадах і Вічуга і Калінкавічы імем Героя названыя вуліцы, у горадзе Вічуга яго імя носіць школа № 13, у Саранску прафесійнае вучылішча № 321.
У горадзе Калінкавічы ўстаноўлены абеліск і мемарыяльная дошка.
У Цэнтральным музеі Узброеных Сіл СССР на Паклоннай гары ў Маскве захоўваецца камсамольскі білет сяржанта і камандзіра аддзялення аўтаматчыкаў, комсорга роты А. М. Азерына.
Піянерская дружына школы № 6 г. Калінкавічы, Гомельскай вобласці названая ў гонар Аляксея Азерына.

Зноскі

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Горб М. Г. Страну заслоняет собой. — М.: Воениздат, 1976. — С. 172, 174, 175.
Борисов Н. Растут патриоты на земле Белорусской // Воен.-ист. журн. — 1971. — № 11. — С. 101 −105.
Акулов П. Подвиг Алексея Озерина// Трудовой край. — 1980. — 23 февр.
Иванов А. Мужественный сын Отчизны // Трудовой край. — 1980. — 11 нояб.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Аляксей Мікалаевіч Азерын на сайце «Героі краіны»

сайт Школы № 13 г.(недаступная спасылка) Вичуги(недаступная спасылка).
Алексей Николаевич Озерин — «Иваново помнит».

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]