Гвідабальда да Монтэфельтра

Гвідабальда да Монтэфельтра
Род дзейнасці	кандацьер
Дата нараджэння	17 студзеня 1472
Месца нараджэння	Губіа, правінцыя Перуджа, Умбрыя, Італія
Дата смерці	10 красавіка 1508 (36 гадоў)
Месца смерці	Фосамбронэ, правінцыя Пезара-э-Урбіна, Марке, Папская вобласць
Месца пахавання	Царква Сан Бернардзіна[d]
Бацька	Федэрыга да Монтэфельтра
Маці	Battista Sforza[d]
Жонка	Elisabetta Gonzaga[d]
Узнагароды і прэміі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гвідабальда да Монтэфельтра (іт. Guidobaldo da Montefeltro; 17 студзеня 1472, Губіа — 11 красавіка 1508, Фасамбронэ) — трэці герцаг Урбіна з роду Мантэфельтра, кандацьер і заступнік мастацтваў.

Гвідабальда да Мантэфельтра нарадзіўся ў 1472 годзе ў сям’і герцага Урбінскага Федэрыга. Ён стаў шостым дзіцем герцага і Батысты Сфорца і, нягледзячы на ​​гэта, спадкаемцам прастола: раней на свет з’явіліся пяць дачок. Праз дзесяць гадоў Федэрыга ды Монтэфельтра памёр, і Гвідабальда атрымаў герцагскую карону, а яшчэ праз шэсць — у 1488 годзе — ажаніўся з Лізаветай Ганзага, сястрой маркграфа Мантуанскага.

Рамяство кандацьера Гвідабальда асвоіў ужо з юнацтва, як і многія шляхетныя італьянцы таго часу. У першай палове 1490-х гадоў ён удзельнічаў у шматлікіх кампаніях на баку Фларэнцыі і Апостальскай Сталіцы. У канцы 1496 года, камандуючы папскімі войскамі ў бітве пры Брачыана, Гвідабальда трапіў у палон да атрадаў Арсіні і Вітэлаца Вітэлі, але неўзабаве вярнуўся на волю.

Летам 1502 года Гвідабальда быў выгнаны з Урбіна арміяй сына папы Аляксандра VI — Чэзарэ Борджыя, які імкнуўся падпарадкаваць сабе ўсю Цэнтральную Італію. Аднак ужо праз год, скарыстаўшыся смерцю Аляксандра VI, Гвідабальда вярнуў свой трон. Пасля канфіскацыі маёмасці Борджыа, праведзенай новым папам Юліям II, герцаг Урбінскі атрымаў 20 000 дукатаў у якасці пакрыцця шкоды, прычыненай яму паходамі Чэзарэ.

Гвідабальда ды Мантэфельтра не меў спадкаемцу па прамой лініі — іх шлюб з Лізаветай Ганзага быў бяздзетным. Каб захаваць незалежнасць Урбіна, у 1504 годзе ён усынавіў 14-гадовага юнака Франчэска Марыя дэла Роверы. Гэта быў добры выбар: дэла Ровер прыходзіўся пляменнікам і самому Гвідабальда, і Юлію II. Саюз з пантыфікам да канца жыцця засцерагаў герцага Урбінскага ад замахаў на яго ўладанні.