Валакаламск

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Горад Валакаламск)
Горад
Валакаламск
Герб Сцяг[d]
Герб Сцяг[d]
Краіна
Суб’ект федэрацыі
Муніцыпальны раён
Каардынаты
Заснаваны
1135
Плошча
30 км²
Вышыня цэнтра
каля 200 м
Насельніцтва
23 618 чалавек (2010)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+7 49636
Паштовыя індэксы
143600
Код АКАТП
Валакаламск на карце Расіі ±
Валакаламск (Расія)
Валакаламск
Валакаламск (Маскоўская вобласць)
Валакаламск

Валакаламск — горад абласнога падпарадкавання ў Маскоўскай вобласці Расіі, адміністрацыйны цэнтр Валакаламскага раёна і гарадскога паселішча Валакаламск. Знаходзіцца на рацэ Лама.

Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны I ступені (1985). 25 сакавіка 2010 года Указам Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі Дзмітрыя Мядзведзева Валакаламску прысвоена ганаровае званне Расійскай Федэрацыі «Горад воінскай славы».

Насельніцтва 23,6 тыс. чалавек (2010).

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва пайшла ад назвы ракі Ламы, на якой паселішча паўстала.

Рачная назва Лама балцкага паходжання. Назоўныя аналагі — прускія тапонімы Lamen, Lameynen, Lama-sila, літоўскія гідронімы Loma, Lomena[1].

Назвы рэк Loma, Lomena звязаныя з літоўскім loma «нізіна, лог; яма»[2], латышскім lāma «нізіна, лужа».

Далей да індаеўрапейскага *lāmā «лужа, балота» (асобна вылучаецца на падставе шматлікіх стараеўрапейскіх назваў)[3], якое ад *lem- «ламаць, разломваць» (лог, яма як «разлом» у роўнай паверхні зямлі)[4].

Тыпалагічна назву Ламы як ракі з глыбокім рэчышчам можна параўнаць з гідронімамі тыпу Дубасна, Дубосьня, што звязаныя з літоўскім dubti «ўгінацца», duburys «рачны вір (паглыбленае, „увагнутае“ месца)», dauba «дол, лог, яр».

Рачная назва Лама матываваная працяканнем па глыбокім рэчышчы.

Валакаламск у складзе шэрагу гарадоў з назвамі балцкага гідранімічнага паходжання, што дугой атачаюць Маскву з заходняга боку (Руза, Мажайск, Вярэя, Нара-Фамінск, Серпухаў)[5].

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. В. Н. Топоров. Древняя Москва в балтийской перспективе // Балто-славянские исследования. 1981. Москва, 1982. С. 35.
  2. A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 196.
  3. J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 653—654.
  4. В. Н. Топоров. Прусский язык. L. Москва, 1990. С. 60—61.
  5. В. Н. Топоров. Древняя Москва в балтийской перспективе // Балто-славянские исследования. 1981. Москва, 1982. С. 35—36.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]