Кобальтавыя ўгнаенні
Кобальтавыя ўгнаенні — адзін з відаў мікраўгнаенняў, які змяшчае ў якасці мікраэлемента Co; мінеральныя рэчывы і адходы прамысловасці, якія змяшчаюць кобальт у выглядзе водарастваральных соляў (сульфатаў і хларыдаў). Кобальт ў абмене рэчываў, спрыяе фіксацыі атмасфернага азоту, паскарае рост, развіццё і павышае прадуктыўнасць сельскагаспадарчых культур. Пры недахопе ў глебе добра засвойванага кобальту (менш за 2,0 -2,5 мг/кг) яго колькасць у раслінах складае менш 0,07 мг/кг. Недастатковае ўтрыманне ў іх Co пагаршае якасць кармоў, што прыводзіць да парушэнняў крыватвору і сур'ёзных захворванняў (напрыклад, сухотцы, акабальтозу, эндэмічным захворванням) жуйных жывёл (сутачная патрэба ў Co у дойных кароў — 7-20 мг, у авечак — каля 1 мг).
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Кобальтавыя ўгнаенні выкарыстоўваюць у выглядзе 0,05-0.1%-нага раствора сульфату або хларыду Co для некаранёвых падкормаў раслін і перадпасяўной апрацоўкі насення. Для ўнясення ў глебу перспектыўныя ўгнаенні: нітраамафоска (17 % N, 17 % P2O5, 17 % Да2O, 0,05 % Co), падвойны суперфасфат (43-46 % P2O5, 0,1 % Co) і інш., у якія на стадыі іх падрыхтоўкі ўводзяць кобальт-змяшчаюць дабаўкі (адпрацаваныя каталізатары, шламы, дзындры і т . п.) альбо CoSO4·7Н2O з наступным грануляваннем атрыманых прадуктаў.
Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]
Ужываюць кобальтавыя ўгнаенні на дзярнова-падзолістых і балотных глебах пры вырошчванні бабовых, лёну, канопляў, цукровых буракоў, ячменю, азімага жыта і інш. культур. Дозы ўнясення складаюць (у пераліку на Co): у глебу з макроўгнаеннямі 0,2-1,0 кг/га, для некаранёвых падкормаў 0,1-0,2 кг/га, для перадпасяўной апрацоўкі насення 0,05-0,15 кг/ц.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Н.С. Зефиров. Химическая энциклопедия. — Москва: Советская энциклопедия, 1990. — Т. 2. — С. 419. — 673 с. — ISBN 5-85270-035-5.