Кунігунда Швабская
Кунігунда Швабская | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ода Франконская | ||||||
Пераемнік | Мацільда Вестфальская | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ода Франконская | ||||||
Пераемнік | Юдыт Фрыульская | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | каля 880 | ||||||
Смерць | не раней за 7 лютага 918 | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Ahalolfings[d] | ||||||
Бацька | Бертгальд I | ||||||
Маці | Гізела | ||||||
Муж | Луітпольд[d] і Conrad I of Germany[d] | ||||||
Дзеці | Арнульф[d] і Berthold[d] |
Кунігунда Швабская (каля 878 — 7 лютага пасля 918) — член дому Агалальфінгаў, маркграфіня Баварыі да 907 года па першым шлюбе з маркграфам Баварыі Луітпольдам і каралева Усходне-Франкскага каралеўства ў 913—918 гадах па другім шлюбе з Конрадам I, першым і адзіным каралём з дынастыі Канрадзінаў.
Жыццё[правіць | правіць зыходнік]
Кунігунда быў дачкой швабскага графа Бертгальда I . Магчыма яе маці была Гізела, дачка караля Людовіка Нямецкага і яго жонкі Эмы Баварскай. Брат Кунігунды Эрхангер стаў герцагам Швабскім у 915 годзе.
Пра Кунігунду вядома мала. Яе першым мужам быў маркграф Баварыі Луітпольд. Яе сынамі ад яго былі Арнульф Злы і Бертольд, якія пазней абодва сталі герцагамі Баварыі. Луітпольд быў забіты ў бітве пры Прэсбургу ў 907 годзе, ваюючы супраць венгерскіх войскаў.
Паводле «Аламанскіх аналаў», у 913 годзе Кунігунда выйшла замуж за караля Конрада I, які імкнуўся ўмацаваць сувязі з герцагствам Баварыя[1]. Шлюб не пакінуў спадчыннікаў мужчынскага полу; мяркуецца, што ў 913 годзе нарадзіліся двое дзяцей: Герман, які памёр у маленстве, і Кунігунда, з якой ажаніўся Вернер V Вормскі. Калі гэта так, малодшая Кунігунда быў маці Конрада Рудога. Кунігунда Швабская была ўпершыню згадана як каралева ў чэрвені 914 года; відавочна яна не адыграла значнай палітычнай ролі, у той час як яе сын Арнульф увесь час канфліктаваў з каралём. У 915 годзе яна выбрала Лоршскі манастыр месцам свайго спачыну.
Кароль Конрад памёр у снежні 918 года пасля працяглай хваробы. Яго спадчыннікам стаў Генрых Птушкалоў.
Зноскі
- ↑ MacLean 2017, p. 26.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- MacLean, Simon. Ottonian Queenship (англ.). — Oxford University Press, 2017.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх