Людміла Мікалаеўна Сямыкіна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Людміла Мікалаеўна Сямыкіна
укр.: Людмила Миколаївна Семикіна
Дата нараджэння 23 жніўня 1924(1924-08-23)
Месца нараджэння
Дата смерці 12 студзеня 2021(2021-01-12) (96 гадоў)
Грамадзянства
Муж Міхаіл Сяргеевіч Бараянц[d]
Род дзейнасці мастачка
Жанр жывапіс, графічны дызайн[d] і манументальнае мастацтва
Вучоба
Уплыў на Q125428186?
Узнагароды
Заслужаны мастак Украіны Нацыянальная прэмія Украіны імя Тараса Шаўчэнкі

Людміла Мікалаеўна Сямыкіна (укр.: Людмила Миколаївна Семикіна; 23 жніўня 1924, Мікалаеў, УССР — 12 студзеня 2021) — украінскі жывапісец і майстрыха дэкаратыўнага мастацтва, заслужаны мастак Украіны (2009)[1], лаўрэат Нацыянальнай прэміі Украіны імя Тараса Шаўчэнкі за серыю строяў «Высокі замак» (1997)[2], лаўрэат прэміі імя Васіля Стуса (2000). Жонка жывапісца Міхаіла Бараянца.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыла Адэскае мастацкае вучылішча (1947 год), Кіеўскі Мастацкі інстытут (цяпер Нацыянальная акадэмія выяўленчага мастацтва і архітэктуры) (1953 год), педагог па спецыяльнасці — Аляксей Шаўкуненка. Член Саюза мастакоў Украіны з 1958 года. У 1968 годзе яна была выключана з Саюза мастакоў Украіны за выступы ў абарону дысідэнтаў[3]. Адноўленая ў Саюзе ў 1988 годзе з афіцыйнай фармулёўкай: «За адсутнасць факта абвінавачвання».

Творы[правіць | правіць зыходнік]

  • «Групавы партрэт Старых бальшавікоў-арсенальцаў» (1954).
  • «У Адэскім порце».
  • «Зімовы вечар», «Змярканне», «Пасля абыходу» (усе — 1954).
  • «Ветраны дзень» (1957).
  • «Рамонт прычала» (1960).
  • «Раніца» (1961).
  • «Легенда пра Кіеў» (1966).
  • Вітраж «Тарас Шаўчэнка ў Кіеўскім універсітэце» (у суаўтарстве, знішчаны ў маі 1964 года).
  • Эскізы касцюмаў да кінафільма «Захар Беркут» (1970—1971).
  • Лады па нацыянальных традыцыях: серыі «Скіфскі стэп», «Палеская легенда», «Княжая эпоха», «Рэтра», «Мадэрн» (1965—1996).
  • Афармленне станцыі метро «Пачайна» (1980).

Малюнкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Станція метро «Почайна», вітраж над сходами на платформу, північний вихід
    Станцыя метро «Пачайна», вітраж над лесвіцай на платформу, паўночны выхад.
  • Станція метро «Почайна», мозаїка над сходами на платформу, південний вихід
    Станцыя метро «Пачайна», мазаіка над лесвіцай на платформу, паўднёвы выхад.

Зноскі

  1. ↑ Указ Президента України від 28 травня 2009 року № 374/2009 «Про відзначення державними нагородами України працівників підприємств, установ, організацій міста Києва»
  2. ↑ Указ Президента України від 7 березня 1997 року № 211/97 «Про присудження Державних премій України імені Тараса Шевченка 1997 року»
  3. ↑ Художники в «Хронике текущих событий» (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Енциклопедія українознавства  (укр.) (бел.. У 10-х томах. / Головний редактор Володимир Кубійович  (руск.) (бел.. — Париж, Нью-Йорк: «Молоде життя  (укр.) (бел.»-«НТШ  (руск.) (бел.»; 1954—1989, 1993—2000.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Мистецтво України: Біографічний довідник / Упорядники: А. В. Кудрицький  (руск.) (бел., М. Г. Лабінський  (укр.) (бел.. За редакцією А. В. Кудрицького  (руск.) (бел.. — К.: «Українська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1997. — 700 с. — ISBN 5-88500-071-9.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Шевченківські лауреати. Шевченківські лауреати. — С. 477—479.
  • Семикіна Людмила Миколаївна // Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. Художники України : Енциклопедичний довідник : Вип. В. Д. Сидоренко (голова) та ін. ; автор-упор.: М. Г. Лабінський. — К. : Інтертехнологія, 2006. — С. 495—496. — ISBN 978-966-96839-3-9.
  • Людмила Семикіна. Високий замок: Строї. — 1996.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Людміла_Мікалаеўна_Сямыкіна&oldid=4702322"