Маргарыта Іосіфаўна Алігер

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Маргарыта Іосіфаўна Алігер
руск.: Маргари́та Алиге́р
Род дзейнасці паэтка, мовазнаўца, перакладчыца, журналістка, пісьменніца, бібліятэкарка
Дата нараджэння 10 ліпеня 1915(1915-07-10), 7 кастрычніка 1915(1915-10-07)[1][2] ці 24 верасня (7 кастрычніка) 1915[2]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 жніўня 1992(1992-08-01)[4][5][…]
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Муж Igor Chernoutsan[d] і Konstantin Makarov-Rakitin[d]
Дзеці Masha Enzenberger[d]
Альма-матар
Партыя
Член у
Бітвы/войны
Узнагароды і прэміі
ордэн Айчыннай вайны II ступені ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга ордэн Дружбы народаў Ордэн «Знак Пашаны» медаль «За абарону Масквы» медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» юбілейны медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» юбілейны медаль «Трыццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» юбілейны медаль «Сорак гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «У памяць 800-годдзя Масквы»
Сталінская прэмія
ордэн «Кірыл і Мяфодзій»

Маргарыта Іосіфаўна Алігер (прозвішча пры нараджэнні — Зейлігер; 24 верасня [7 кастрычніка] 1915, Адэса, Херсонская губерня — 1 жніўня 1992, ДСК «Мічурынец») — савецкая паэтэса і перакладчыца, журналістка, ваенны карэспандэнт. Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1943).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Маргарыта Зейлігер нарадзілася ў Адэсе ў сям’і служачых: бацька, Іосіф Паўлавіч (Ёсія Пінхусавіч) Зейлігер, займаўся адвакацкай практыкай, быў членам кансультацыйнага бюро пры Адэскім гарадскім з’ездзе міравых суддзяў. Паступіла ў хімічны тэхнікум, працавала па спецыяльнасці на заводзе. У пачатку 1930-х гадоў, у свае 16 гадоў, Маргарыта пакінула вучобу, Адэсу і адправілася ў Маскву. Праваліўшы іспыты ў інстытут, здымала «кут», паступіла на працу ў бібліятэку інстытута ОГИЗ і ў завадскую шматтыражку. Дэбютавала ў друку ў 1933 годзе — у часопісе «Огонёк» за подпісам «Маргарыта Алігер» былі апублікаваныя вершы «Будні» і «Дождж». У 1934—1937 гадах вучылася ў Літаратурным інстытуце імя А. М. Горкага. У 1938 годзе яе прынялі ў Саюз пісьменнікаў СССР.

У гады Вялікай Айчыннай вайны Алігер была ваенным карэспандэнтам у блакадным Ленінградзе. У 1942 годзе ўступіла ў УКП(б); у 1943 годзе перадала прысуджаную ёй Сталінскую прэмію ў Фонд абароны.

У 1955 годзе Маргарыта Алігер ўдзельнічала ў стварэнні «адлігаўскага» альманаха «Літаратурная Масква». Член праўлення Саюза пісьменнікаў РСФСР і Саюза пісьменнікаў СССР. Член рэдкалегіі часопіса «Нядзеля літаратурная» (1992).

Ажыццявіла пераклады каля 40 паэтаў.

Зноскі