Уладзімір Іванавіч Баўман

Уладзімір Іванавіч Баўман
Род дзейнасці	навуковец, гарняк
Дата нараджэння	21 красавіка 1867(1867-04-21)
Месца нараджэння	Мензялінск, Мянзелінскі павет[d], Уфімская губерня[d], Расійская імперыя
Дата смерці	15 сакавіка 1923(1923-03-15) (55 гадоў)
Месца смерці	Петраград, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Смаленскія праваслаўныя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі горны інстытут Томскі політэхнічны ўніверсітэт Маскоўская горная акадэмія[d]
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі горны інстытут

Уладзімір Іванавіч Баўман (руск.: Владимир Иванович Бауман; 9(21).4.1867, Мянзелінск, Уфімская губерня — 15 сакавіка 1923, Петраград) — расійскі вучоны-маркшэйдар. З 1899 года прафесар Пецярбургскага горнага інстытута па створанай у той час першай у Расіі кафедры маркшэйдарскай справы. Баўману належыць фундаментальны «Курс маркшэйдарскага мастацтва» (1905-08), які з’яўляўся на працягу некалькіх дзесяцігоддзяў асноўным кіраўніцтвам па маркшэйдарскай справе ў Расіі. Баўман быў адным з папулярных сярод студэнцтва рэвалюцыйна настроеных прафесараў. Працы Баўмана знайшлі прымяненне пры распрацоўцы першых законапалажэнняў савецкай улады аб маркшэйдарскай службе.

Літаратура

• Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1