Чыгуначны тунэль (Варшава)

Чыгуначны тунэль у Варшаве

Афіцыйная назва	Tunel średnicowy w Warszawie
Вобласць ужывання	чыгуначны
Пралягае пад	Варшавай
Агульная даўжыня	2310
Дата адкрыцця	2 верасня 1933

Чыгуначны тунэль у Варшаве (польск.: Tunel średnicowy w Warszawie) — міжгарадскі чыгуначны тунэль агульнай працягласцю 2310 метраў, які пралягае пад цэнтрам Варшавы па маршруце Варшаўскай міжгарадской магістралі, якая злучае тры асноўныя чыгуначныя станцыі: Варшава Усходняя, Варшава Цэнтральная і Варшава Заходняя. Унутры здвоенага тунэля праходзяць два шляхі міжгародняй лініі (з паўночнага боку) і два шляхі прыгараднай лініі (з паўднёвага боку).

Фактычная даўжыня тунэля, разлічаная ад станцыі Павісле да станцыі Сьрудмесце, складае 1175 метраў.

Траса[правіць | правіць зыходнік]

Тунэль з усходу пачынаецца за чыгуначным прыпынкам Павісле, выезд знаходзіцца ў Ахоце, ля прыпынку Ахота. На яго маршруце знаходзяцца станцыі: Цэнтральная і Сьрудмесце; у раёне вуліцы Маршалкоўскай, унізе перасякае лінію Варшаўскага метрапалітэна.

Акрамя асноўных уваходаў, тунэль у сваёй частцы паміж станцыямі Сьрудмесце і Павісле мае чатыры пасажырскія выхады: два эвакуацыйных і два аварыйных. Аварыйныя выхады знаходзяцца ў падземным пераходзе пад рондай Дмоўскага (дзверы) і ля Нацыянальнага музею на рондзе Ген. дэ Голя (крыты ўваход на тратуары перад Банкаўска-фінансавым цэнтрам, будынак былога ЦК Польскай аб’яднанай рабочай партыі).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Канцэпцыя пабудовы неглыбокага тунэля, які злучае Венскі і Брэсцкі вакзалы, была прадстаўлена яшчэ ў 1884 годзе інжынерамі Роханам і Зялінскім. Праект прадугледжваў будаўніцтва новага моста і новай лініі пад Алеямі Ерусалімскімі да станцыі Чыстэ і будаўніцтва паўднёвага чыгуначнага абходу. Пасля 4 гадоў аналізаў у міністэрстве, адказным за чыгункі, праект быў пакінуты. У 1898 годзе міністэрства вырашыла прызначыць камісію для распрацоўкі канцэпцыі новага галоўнага вакзала і злучэння ўсіх чыгуначных ліній у Варшаве ў адзін вузел. Вынікам працы камісіі стала канцэпцыя тунэлю пад алеямі Ерусалімскімі. Праект быў завершаны ў 1901 годзе і праз два гады быў прадстаўлены на зацвярджэнне. З-за недахопу сродкаў удалося прыступіць да рэканструкцыі станцыі на правым беразе Віслы, аднавіць мост каля цытадэлі, размеціць і пабудаваць насыпы для другой каляіны акружной лініі. Далейшыя работы былі спынены раптоўным супрацьдзеяннем гарадскіх улад адносна маршруту лініі.

Канцэпцыя была адноўлена ў 1912 годзе, пасля таго як расійскі ўрад выкупіў Варшаўска-Венскую чыгунку і вырашыў завяршыць праект, дапоўніўшы яго будаўніцтвам паўднёвай кальцавой чыгункай з грузапасажырскай станцыяй у Макатове. Праект быў зацверджаны ўладамі ў 1913 годзе, але пачатак Першай сусветнай вайны спыніў усе работы. Ва ўмовах нямецкай акупацыі з 1915 па 1919 год дзейнічала камісія, якая распрацавала новы праект рэканструкцыі з тунэлем і чатырохкалейным мостам праз Віслу. У ліпені 1919 г. сейм прыняў пастанову аб будаўніцтве міжгарадской лініі, якая павінна была ўключаць у сябе чыгуначны мост праз Віслу, чатыры шляхі і тунэль. Яго праект быў зацверджаны ў 1921 годзе, а будаўніцтва пачалося праз тры гады. Урачыстае адкрыццё міжгарадскога тунэлю адбылося 2 верасня 1933 г. 15 снежня 1936 г., пасля завяршэння першага этапу электрыфікацыі Варшаўскага чыгуначнага вузла, па тунэлі рушыў першы электрацягнік.

У 1944 годзе тунэль быў моцна пашкоджаны. Пасля хуткай рэканструкцыі ў 1948 годзе была ўведзена ў эксплуатацыю камера далёкага перагону (дадатковыя два пуці). Урачыстае адкрыццё поўнага чатырохпуцейнага тунэля адбылося ў чэрвені 1949 года з здачай у эксплуатацыю адноўленага моста. Сістэма мэтавай сувязі тунэля, уключаючы прыпыначныя пункты Сьрудмесце, Павісле і Ахота, была ўведзена ў эксплуатацыю ў 1963 годзе.

Адзіная пазнейшая рэканструкцыя тунэля адбылася ў сярэдзіне 1980-х гадоў і ў асноўным абмежавалася рамонтам ізаляцыі столі і сцен. У 2003 годзе ў сувязі з вельмі дрэнным тэхнічным станам паўднёвага тунэля (абмежаванне хуткасці на трасе да 20 км/г) было прынята рашэнне аб правядзенні капітальнага рамонту, які пачаўся 1 ліпеня 2006 года. Тэрмін заканчэння будаўніцтва работы пераносіліся тройчы (першапачаткова планавалася на кастрычнік 2006 г., потым на 9 снежня 2006 г., 18 снежня 2006 г.).

Адкрыццё тунэлю адбылося 15 студзеня 2007 года. Замена землянога палатна на жалезабетонную пліту з уладкаваннем паверхні ў сістэме апор рэйкавага блока, новая сістэма водаадвода і апорнай канструкцыі тунэля, новая сістэма электраправодкі для патрэб электраэнергіі і прылад кіравання рухам цягнікоў, сучасная супрацьпажарная абарона разам з будаўніцтвам новага гідранта і сістэмы дымаадводу, эвакуацыйных шляхоў, рамонт лачання апорнай канструкцыі тунэля і абароны тунэля ад вібрацыі і шуму.

Пасля яго завяршэння дазволеная хуткасць руху цягнікоў у паўднёвым тунэлі павялічана да 60 км/г і яны могуць курсіраваць з троххвілінным інтэрвалам.

У сярэдзіне 2012 года пачаліся работы па прапуску двухпавярховых вагонаў у прыгарадным тунэлі. Прыгарадны рух для двухпавярховых вагонаў быў афіцыйна адкрыта ў студзені 2013 года.

Зноскі