Юрый Мікалаевіч Зяновіч
| Юрый Мікалаевіч Зяновіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Герб «Дэспат» | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Дамінік Пац | ||||||
| Пераемнік | Мікалай Пац | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | пасада створана | ||||||
| Пераемнік | Ян Валмінскі | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | каля 1510 | ||||||
| Смерць | 1583 | ||||||
| Род | Зяновічы | ||||||
| Бацька | Мікалай Юр'евіч Зяновіч | ||||||
| Жонка |
1) Соф'я Глябовіч 2) Ганна Слушка |
||||||
| Дзеці | Крыштаф, Гальшка | ||||||
| Веравызнанне | Праваслаўная Царква і кальвінізм[1] | ||||||
Юрый Зяновіч (каля 1510 — 1583) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Староста чачэрскі і прапойскі ў 1547—1570, лепельскі ў 1570 і дзісенскі ў 1577; кашталян полацкі (1566—1579) і смаленскі (з 1579).
Удзельнік Інфлянцкай вайны 1558—1582. У 1568 удала кіраваў абаронай Лепеля, за што атрымаў яго ў пажыццёвае карыстанне.
У 1569 ставіў у войска 47 коннікаў са сваіх маёнткаў.
Падчас Рэфармацыі перайшоў у кальвінізм.
Сям'я[правіць | правіць зыходнік]
З шляхецкага роду Зяновічаў герба «Дэспат», сын Мікалая Юр'евіча.
Быў двойчы жанаты: з Соф'яй Глябовіч (дачка віленскага ваяводы Яна Глябовіча), а потым з Ганнай Іванаўнай Слушкай.
Меў сына Крыштафа, які стаў берасцейскім ваяводам, а таксама дачку Гальшку (Альжбету, Соф'ю), жонку кіеўскага кашталяна Міхаіла Вішнявецкага. Гальшка стала прабабкай польскага караля Міхала Вішнявецкага.
Маёнткі[правіць | правіць зыходнік]
Пра вялікія памеры яго зямельных уладанняў сведчыць "Попіс войска ВКЛ 1567 года":
"Кашталян земли Полоцкое. Месяца октебра 8 дня. Пан Юръи Зеновъевич, кашталян земли Полоцкое, державца Лепельский, Чичерский и Пропойский, ачкольвек почту своего не показывал, але прислал до пана гетмана реистр, оказуючи яко веле почту повинного мает ставити, то есть - з ыменья с Куршан в земли Жомойтской коней петнадцать; а з Сморкгойнь в повете Ошменском коней петнадцать; и с Поставей и с Полавя коней шесть, а с Костеневич в повете Менском кони два; а з Белицы в повете Оршанском коней осм; а з Прусович в повете Менском конь один. Сумою того всего почту, его милости повинного, коней сорок сем збройне - пнцри, пр., согай., рогати.; а при тых ездных поведил его милость поготову маючи драбей двадцать чотыры"[2].
Зноскі
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 87. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5
- ↑ Литовская Метрика. Отдел первый. Часть третья: Книги публичных дел. Переписи войска Литовского/ Русская историческая библиотека, издаваемая императорскою Археографическою комиссиею. Т.33. - Петроград, 1915. - С.438-439.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Насевіч В. Зяновічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 660. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
 Юрый Мікалаевіч Зяновіч — продкі |
|---|