Шкала Бофарта

Шкала Бафорта — умоўная шкала для вызначэння сілы (хуткасці) ветру па яго ўздзеянню на наземныя прадметы або хваляванню мора.

Шкала была распрацавана англійскім адміралам Ф. Бафортам (англ.: Sir Francis Beaufort, FRS, FRO, FRGS) ў 1805 (1806) годзе і спачатку выкарыстоўвалася толькі ім. У 1874 годзе Пастаянны камітэт Першага метэралагічнага кангрэса прыняў шкалу Бафорта з мэтай выкарыстання ў сусветнай практыцы. Шкала ў наступныя гады неаднаразова змянялася і ўдакладнялася. У 1963 годзе Сусветная метэаралагічная арганізацыя прыняла шкалу ў яе сучасным выглядзе.

За нуль шкалы Бафорта прынята хуткасць ветру 0—0,2 м/с, адпавядаючая штылю. Хуткасць ветру вызначаецца на вышыні 10 м над адкрытай роўнай паверхняй.

Гл. таксама

• Шкала Фудзіты

Літаратура

• Галай И. П. География: термины и понятия: словарь для учащихся и абитуриентов / И. П. Галай, Е. И. Галай. — Мн.: Белакртография, 2011. — С. 212—213. — 223 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-508-082-5. (руск.)

Спасылкі

• К. П. Васильев. Бофорта Шкала // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)