Фёдар Кузьміч Салагуб: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: «{{цёзкі2|Салагуб}} {{Асоба}} '''Фёдар Кузьміч Салагуб''' (сапраўднае прозвішча — ''Цяцернікаў''; 17.2(1.3).1863, {{МН|Санкт-Пецярбург||}} ‒ {{ДС|5|12|1927}}, Ленінград) — рускі пісьменнік. == Біяграфія == Бацька — кравец, маці — сялянка. Скончыў у 1882 годзе настаўніцкі інст...» Тэг: Спасылкі на старонкі неадназначнасцяў |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 13:49, 17 студзеня 2022
| Фёдар Кузьміч Салагуб | |
|---|---|
 | |
| Імя пры нараджэнні | руск.: Фёдор Кузьмич Тетерников[4] |
| Род дзейнасці | пісьменнік, паэт, драматург, перакладчык, настаўнік |
| Дата нараджэння | 17 лютага (1 сакавіка) 1863[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 снежня 1927[1][3][…] (64 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Anastasia Chebotarevskaya[d] |
| Альма-матар |
|
| Аўтограф |
 |
| Сайт | fsologub.ru (руск.) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Фёдар Кузьміч Салагуб (сапраўднае прозвішча — Цяцернікаў; 17.2(1.3).1863, Санкт-Пецярбург ‒ 5 снежня 1927, Ленінград) — рускі пісьменнік.
Біяграфія
Бацька — кравец, маці — сялянка. Скончыў у 1882 годзе настаўніцкі інстытут, 25 гадоў выкладаў матэматыку. Першыя вершы апублікаваў у 1884 годзе. Належаў да сімвалістаў старэйшага пакалення, адчуў моцнае ўздзеянне філасофіі і эстэтыкі еўрапейскага дэкадансу. У 1905-07 гадах Салагуб пісаў з’едлівыя «Палітычныя казачкі», злыя эпіграмы на цара і яго асяроддзе; параза рэвалюцыі ўзмацніла песімізм пісьменніка. Перакладаў Т. Гацье, Ш. Бадлера, П. Верлена, А. Рэмбо, Г. Гейне, А. Уайльда, Ш. Пецёфі, Х. Н. Бялнка, Т. Р. Шаўчэнкі, Салагубу належыць таксама шэраг п’ес і артыкулаў.
- ↑ а б в г Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962.
- ↑ Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век / под ред. О. В. Богданова
- ↑ Фёдор Сологуб // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ С. Венгеров Тетерников, Федор Кузьмич // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1907. — Т. доп. IIа. — С. 753–755.