Табу: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Радок 2: | Радок 2: | ||
== Табу беларусаў == |
== Табу беларусаў == |
||
На Дзяды лічылася, што нельга прыбіраць са стала, каб продкі маглі пачаставацца вячэрай жывых.<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.56</ref> У гаворцы табуірывалася тэма хваробы, абавязкова дадаваліся фразы "Не тут кажучы", "Не раўнуючы"<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.174</ref>. Яшчэ цікавае табу на дзеянне - нельга было гайдаць нагой, бо лічылася, што на калена можа сесці чорт<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.176</ref> Нельга |
На Дзяды лічылася, што нельга прыбіраць са стала, каб продкі маглі пачаставацца вячэрай жывых.<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.56</ref> У гаворцы табуірывалася тэма хваробы, абавязкова дадаваліся фразы "Не тут кажучы", "Не раўнуючы"<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.174</ref>. Яшчэ цікавае табу на дзеянне - нельга было гайдаць нагой, бо лічылася, што на калена можа сесці чорт<ref name=pr>Пережитки древняго миросозерцания у белоруссов. А.Е.Богданович, Гродна, 1895, С.176</ref> |
||
* Нельга кідаць стоптаныя лапці (атопкі), куды трапіць, трэба класці на дах. |
|||
* Нельга спаць перад захадам сонца: захварэеш ліхаманкай |
|||
* Нельга класці нож лязом дагары: будзе непрымнасць (захавалася да сённяшняга часу) |
|||
* Нельга ісці па саломінках, што ляжаць крыж на крыж: можа забалець нага. |
|||
Нельга было паказваць немаўлят да пэўнага ўзросту староннім людзям (каб не сурочылі). Да сённяшняга дня захавалася табу на [[Бусел белы|бусла]]. |
|||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Версія ад 20:35, 10 чэрвеня 2011
Табу — забарона, прынятая ў грамадстве (пад страхам пакарання), накладваецца на якія-небудзь дзеянні словы членаў гэтай супольнасці. Табу часта з'яўляюцца падставай для прыняцця розных законаў, маральных прынцыпаў і г.д. Свайго развіцця табу дасягнула ў Палінезіі, дзе табуіраваліся многія жывёлы, людзі, выказванні, учынкі.
Табу беларусаў
На Дзяды лічылася, што нельга прыбіраць са стала, каб продкі маглі пачаставацца вячэрай жывых.[1] У гаворцы табуірывалася тэма хваробы, абавязкова дадаваліся фразы "Не тут кажучы", "Не раўнуючы"[1]. Яшчэ цікавае табу на дзеянне - нельга было гайдаць нагой, бо лічылася, што на калена можа сесці чорт[1]
- Нельга кідаць стоптаныя лапці (атопкі), куды трапіць, трэба класці на дах.
- Нельга спаць перад захадам сонца: захварэеш ліхаманкай
- Нельга класці нож лязом дагары: будзе непрымнасць (захавалася да сённяшняга часу)
- Нельга ісці па саломінках, што ляжаць крыж на крыж: можа забалець нага.
Нельга было паказваць немаўлят да пэўнага ўзросту староннім людзям (каб не сурочылі). Да сённяшняга дня захавалася табу на бусла.
Літаратура
- Чалавек і грамадства. - Энцыклапедычны даведнік, Мн., 1998, "Беларуская энцыклапедыя", С.199