Атава (трава)
Aтава — трава, якая вырасла ў той жа год на кармавых сенажацях пасля скошвання, страўлення або выпасу свойскай жывёлы. На натуральных сенакосах ураджай сена звычайна складае 30 — 50 % ураджаю першага ўкосу.
Апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Лічыцца, што атава сакавіцей і мякчэй першапачатковай травы, якая была да яе, у ёй больш пратэіну і менш клятчаткі, чым у квітнеючых раслінах кармавых траў. Атаву сушаць на сена, сілас, з яе вырабляюць травяную муку.
На пашы пасля страўлення атава адрастае некалькі разоў у залежнасці ад атаўнасці (біялагічнай здольнасці раслін адрастаць за кошт утварэння бакавых парасткаў), надвор'я і прыёмаў догляду пашы. Высокую атаўнасць на пашы маюць райграс пашавы (Lolium perenne), мятліца лугавая (Apera spica-venti), аўсяніца чырвоная (Festuca rubra), канюшына раллявая (Trifolium arvense). Ураджайнасць атавы вышэйшая ў раёнах з вільготным кліматам і на ўрадлівых глебах. Яе можна павялічыць у 2—3 разы ўнясеннем пасля скошвання (страўлення) азотных угнаенняў(руск.) бел., асабліва разам з паліваннем.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8
|
Гэта пачатак артыкула пра сельскую гаспадарку. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яго. |
