Белабрухі свіргуль

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Белабрухі свіргуль
Alpine Swift.jpg
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Tachymarptis melba Linnaeus, 1758

Сінонімы
Apus melba
Арэал

выява

Wikispecies-logo.svg
Сістэматыка
на Віківідах
Commons-logo.svg
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  693134
NCBI  670359

Белабрухі свіргуль (Tachymarptis melba) — птушка атрада свіргулепадобных.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня цела 20-24 см, размах крылаў 50-60 см. Сілуэтам падобны да чорнага свiргуля, але большы, з белым брухам і горлам, астатнія часткі цела цёмна-карычневыя. У планіруючым палёце апускае крылы ўніз. Голас: гучны прарэзлiвы свiст, якi ўзвышаецца і ападае.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Насяляе групы скал паблізу адкрытых тэрыторый, скалістыя абрывы (звычайна ў раёне ўзбярэжжаў), а таксама будынкі.

Многа ізаляваных папуляцый у Еўропе і Афрыцы вакол Міжземнага мора, гняздуе ад Блізкага Усходу і Малой Азіі ўздоўж Персідскага заліва да Індыі, насяляе Егіпет, паўночна-заходняе ўзбярэжжы Афрыкі і Канарскія а-вы.

Пералётны. Залятае на поўнач ад межаў гнездавога арэала. Адзначаны ў Вялікабрытаніі, Ірландыі, Нарвегіі, Швецыі і Венгрыі. На Беларусі першая рэгістрацыя 4.4.2013 у Мінску[1]. Месца зімовак — Паўднёвая Афрыка.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Гняздуе часцей за ўсё ў калоніях, робіць гнёзды ў шчылінах абрывістых скал (радзей у шчылінах пабудоў і пад павецямi), матрац з дробных і сухiх наземных раслін, а таксама шэрсці, воўны і пёраў, злепленых слінай.

Яйкі (2-3, часам 1-4), выразна падоўжаныя з тупым вузейшым канцом, белыя.

Падвіды[правіць | правіць зыходнік]

  • A. p. illyricus — Паўднёвая Еўропа;
  • A. p. brehmorum — Паўднёвы захад Еўропы і Паўночная Афрыка;
  • A. p. pallidus — Егіпет.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.