Гемата-энцэфалічны бар’ер
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Neuro-anatomy_01.png/250px-Neuro-anatomy_01.png)
1. Эпендыма
2. Нейрон
3. Аксон
4. Шванаўская клетка
5. Астрацыт
6. Міэлін
7. Мікраглія
8. Капіляр
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/Blood_Brain_Barriere.jpg/250px-Blood_Brain_Barriere.jpg)
Гемата-энцэфалічны бар'ер (ГЭБ) (ад стар.-грэч.: αἷμα, род. скл. αἵματος - «кроў» і стар.-грэч.: ἐγκέφαλος - «галаўны мозг») — фізіялагічны бар'ер паміж крывяноснай сістэмай і цэнтральнай нервовай сістэмай. ГЭБ маюць усе пазваночныя.
Галоўная функцыя ГЭБ - падтрыманне гамеастазу мозгу. Ён абараняе нервовую тканку ад цыркулюемых у крыві мікраарганізмаў, таксінаў, клетачных і гумаральных фактараў імуннай сістэмы, якія ўспрымаюць тканку мозгу як чужародную. ГЭБ выконвае функцыю высокаселектыўнага фільтра, праз які з крывяноснага рэчышча ў мозг паступаюць пажыўныя рэчывы, а ў адваротным кірунку выводзяцца прадукты жыццядзейнасці нервовай тканкі.
Разам з тым, наяўнасць ГЭБ абцяжарвае лячэнне шматлікіх захворванняў цэнтральнай нервовай сістэмы, бо ён не прапускае цэлы шэраг лекавых прэпаратаў.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гемата-энцэфалічны бар’ер