Даждзьбог
| Даждзьбог | |
|---|---|
| ст.-слав: Даждьбог | |
 | |
| Міфалогія | славянская міфалогія[1] |
| Сфера ўплыву | Сонца[1] |
| Пол | мужчынскі пол[1] |
| Бацька | Сварог[1] |
| У іншых культурах | Dabog[d][1] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дажбог (або Даждзьбог) — у славянскай міфалогіі бог сонечнага святла, сын Сварога. Дажбог быў у славян богам Сонца. Імя яго не ад слова «дождж», як іншы раз памылкова думаюць, яно азначае — «Бог, які дае». Славяне верылі, што Дажбог ездзіць па небу ў цудоўнай калясніцы, запрэжанай чацвёркай белых вогнегрывых коней з залатымі крыламі. А сонечнае святло зыходзіць ад вогненага шчыта, які Дажбог возіць з сабой. Двойчы ў суткі — раніцай і вечарам — ён перасякае Акіян-мора на ладдзі, якую цягнуць гусі, качкі і лебедзі. Таму славяне прыпісвалі асобую моц абярэгам-талісманам у выглядзе качачкі з галавой каня.
Ва ўяўленні беларусаў — прыгожы, светлавалосы моцны дзяцюк. Дажбог — апякун і настаўнік земляробаў, беларусы — яго ўнукі. Верылі, што Дажбог дае людзям фізічную сілу, здароўе, майстэрства. Дажбог захоўвае зямныя ключы. Ён замыкае на зіму зямлю, а потым аддае ключы птушкам, якія адносяць іх у Вырай. Вясной птушкі вяртаюць ключы, і Дажбог адмыкае імі зямлю. Прадвесніцаю Дажбога з’яўляецца Багіня ранішняга святла — Дзянніца.
Дажбог у сучасным мастацтве[правіць | правіць зыходнік]
У Астрахані 10 красавіка 2016 года ў асабліва ўшанаваным месцы на тэрыторыі горада мясцовымі раднаверамi быў усталяваны ідал Даждзьбога[2].
12 красавіка 2016 года з’явілася інфармацыя аб апаганьваннi ідала і знішчэнні ўсёй прылеглай тэрыторыі[3].
Зноскі
- ↑ а б в г д Encyclopedia of Ancient Deities — 1 — Jefferson: McFarland & Company, 2000. — P. 144. — 597 p. — ISBN 0-7864-0317-9
- ↑ [1] У Астраханi усталявалi iдал Даждзьбога (на русском)
- ↑ [2] У Астраханi апаганiлi iдал Даждзьбога (на русском)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Міфалогія Старажытнай Беларусі / А. А. Шамак. — Мн.: Сэр-Віт, 2004 ISBN 985-419-257-1