Катастрофа Ан-26 пад Кіншасай

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Катастрофа Ан-26 пад Кіншасай
Пацярпелы самалёт 27 сакавіка 2005 года.
Пацярпелы самалёт 27 сакавіка 2005 года.
Агульныя звесткі
Дата 4 кастрычніка 2007
Характар Крушэнне пры ўзлёце
Прычына Аддзяленне вінта рухавіка №2
Месца Дэмакратычная Рэспубліка Конга каля Кіншасы
Загінулыя 52 (21 у самалёце + 31 на зямлі)
Параненыя 29 (1 у самалёце + 28 на зямлі)
Паветранае судна
Мадэль Ан-26
Авіякампанія Дэмакратычная Рэспубліка Конга Africa One
Пункт вылету Дэмакратычная Рэспубліка Конга Н’джылі (аэрапорт), Кіншаса
Прыпынкі ў дарозе Дэмакратычная Рэспубліка Конга Чыкара
Пункт прызначэння Дэмакратычная Рэспубліка Конга Кананда
Пасажыры 17
Экіпаж 5
Выжылых 1

Катастрофа Ан-26 пад Кіншасай — буйная авіяцыйная катастрофа, якая адбылася ў чацвер 4 кастрычніка 2007 года ў прыгарадзе Кіншасы, сталіцы Дэмакратычнай Рэспублікі Конга, калі пры ўзлёце ўпаў самалёт Ан-26. Лайнер пілатаваў расійскі экіпаж[1].

Ход падзей[правіць | правіць зыходнік]

Самалёт, які ажыццяўляў змешаны груза-пасажырскі рэйс па маршруце Кіншаса — Чыкапа — Кананда, вылецеў з міжнароднага аэрапорта Н’джылі горада Кіншаса. Ён належаў авіякампаніі Africa One і арандаваны кампаніяй Malift Air. Падчас узлёту ў самалёта раптам аддзялілася паветраны вінт правага рухавіка, што прывяло да страты пад’ёмнай сілы і вышыні. Пілоты спрабавалі зманеврыраваць, аднак самалёт з-за парушэнні цэнтроўкі нахіліўся і зачапіў дрэвы. Ад удару лайнер страціў правае крыло, перайшоў у пікіраванне і ўпаў на жылы раён Кіншасы, разбурыўшы пры гэтым некалькі дамоў[1]. На месцы катастрофы быў знойдзены 1 выжылы член экіпажа — зменны бортмеханік, грамадзянін ДРК.

Прычыны катастрофы[правіць | правіць зыходнік]

Прычынай катастрофы сталі канструктыўныя недахопы, выкліканыя зносам дэталяў рухавіка і ашалёўкі самалёта, які доўгі час эксплуатаваўся ва ўмовах трапічнага клімату. Мела месца перагрузка лайнера. На самалёце, па адных даных, замест заяўленых 22 чалавек ляцелі 27[2]. Па іншых даных, на борце самалёта было 20 чалавек (14 пасажыраў і 6 членаў экіпажа)[3]. Колькасць грузу на борце невядома.

Наступствы катастрофы[правіць | правіць зыходнік]

Пасля катастрофы звольнены міністр транспарту ДРК, а ўлады краіны загаварылі аб забароне палётаў самалётаў АКБ імя Антонава[4]. Аднак, акрамя размоў, ніякіх дзеянняў у дачыненні да забаронаў ажыццёўлена не было[2].

У катастрофе загінулі 52 чалавекі. Сярод іх трое расійскіх пілотаў: КПС Валерый Пятровіч Бараннік (г. Краснадар), другі пілот Сяргей Старавойтаў (г. Таганрог) і бортмеханік Іван Бондараў (г. Курск). Прадстаўнікі СМІ атрымалі інтэрв’ю сваякоў членаў расійскага экіпажа, які загінуў у катастрофе:[3]

Ён павінен быў вярнуцца дадому праз два месяцы. За дзень да катастрофы Вольга Старавойтава прасіла мужа разарваць кантракт — не давала спакою цяжкае прадчуванне. Сяргей абяцаў, што гэта яго апошняя далёкая камандзіроўка. Так і выйшла. — Rambler Mass Media: Бизнес на крови

Як правіла, выконваюць (заўв. — расійскія лётчыкі ў Афрыцы) палёты з вялікім перагрузам, выконваюць перавозкі небяспечных грузаў — бензіну, газы, выбуховых рэчываў, зброі. Шмат раёнаў Афрыкі выслана косткамі рускіх пілотаў і парэшткамі расійскіх самалётаў. Напэўна, хтосьці павінен спыніць гэты бізнэс на крыві. — Уладзімір Герасімаў, пілот 1-га класа

Ён вырашыў яшчэ падоўжыць кантракт, каб у сям’і былі грошы. Ён вельмі любіў свайго сына і жыў для сваёй сям’і… — Вольга Старавойтава, удава загінулага 2-га пілота

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]