Мі Южэнь

Мі Южэнь
Дата нараджэння	1086
Месца нараджэння	Таюань, Кітай
Дата смерці	1153 ці 1165
Грамадзянства	Кітай Сун
Бацька	Мі Фэй
Род дзейнасці	мастак, каліграф, палітык
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мі Южэнь (米友仁, 1074 —1153)  кітайскі палітык і мастак часоў дынастыі Паўднёвая Сун.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1074 годзе ў г. Таюань. Быў сынам вядомага мастака і каліграфа Мі Фу. Першыя веды па маляванні атрымаў ад бацькі. У 1104 годзе пачаў кар’еру жывапісца ў Кайфене. У 1123 годзе Мі быў прыняты ў Імператарскую світу Хуэй-цзуна. Пасля падзення дынастыі Сун у 1126 годзе ў Паўночным Кітаі Мі Юэнь пераехаў у Сян'ян. Некаторы час ён быў намеснікам ваеннага міністра Паўднёвай Сун. Затым знаходзіўся пры імператарскім двары, займаючыся большай часткай жывапісам. Памёр у 1153 годзе.

Творчасць

Мастак і каліграф Мі Южэнь пераняў стыль і тэхніку свайго бацькі. Сярод твораў, якія дайшлі да нас, ёсць карціна «Незвычайнае відовішча ў Сяасянь», якая захоўваецца ў музеі імператарскага палаца ў Пекіне. Ён выкарыстаў напоўненыя вадой пэндзлі для працы на паперы, якія добра ўбіраюць вільгаць, ствараючы унікальныя пейзажы. Гэтая тэхніка стала вядомая як «Хмарныя горы Мі».

Многія крытыкі, як у самім Кітаі, так і на Захадзе, лічаць Мі кітайскім імпрэсіяністам. Для такога параўнання ёсць дастаткова падстаў, паколькі, пры дбайным вывучэнні бачна, што Мі не рабіў папярэдняга накіда, а замест гэтага, выкладаючы сваю задуму, спадзяваўся на «кроплі з пэндзля». Працуючы пэндзлем з вялікай дзёрзкасцю і запалам, ён не асабліва клапаціўся пра дэталі. Аднак паміж Мі і заходнімі імпрэсіяністамі ёсць адрозненні. Працуючы ў стылі «хмарныя горы Мі», мастак пераходзіць ад густой тушы да моцна разведзенай, ад неразборлівасці да выразнасці, у залежнасці ад таго, якія прыродныя ўмовы (уключаючы надвор’е) ён хоча паказаць. Тут мэта складаецца ў тым, каб стварыць асаблівую «атмасферу» або «настрой», якое ён адчувае. Алейны жывапіс заходніх імпрэсіяністаў, з іншага боку, засяроджаны на пераходах святла і цені, багаты колерам. Гэта хутчэй гульня святла і эмоцый мастака.

Нягледзячы на тое што пейзажы Мі выглядаюць даволі ціхамірна, хоць і выклікаюць глыбокую павагу, яны з’яўляюцца вынікам глыбокага вывучэння і разумення прыроды, коратка выяўленых з дапамогай адважнай ліквідацыі ўсяго наноснага. Заходнія ж імпрэсіяністы не больш чым імітуюць прыроду, адлюстроўваючы ўражанні ад першай сваёй сустрэчы з ёй. Вядома, гэта не адмаўляе прысутнасці ў алейным жывапісе асабістага меркавання і эмоцый мастака.

Літаратура

• James Cahill, La peinture chinoise, Genève, Skira (Trésors de l’Asie), 1977, 194 p. Première édition Skira, 1960, 212 pages.
• Sullivan M. Symbols of Eternity: Landscape Painting in China. Stanford, 1979;