Сэнс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Сэнс — сутнасць феномену ў шырэйшым кантэксце рэальнасці. Сэнс феномену апраўдвае існаванне феномену, бо вызначае яго месца ў некаторай цэласнасці, уводзіць адносіны «частка-цэлае», робіць яго неабходным у якасці часткі гэтай цэласнасці.[1] Сэнсам таксама завуць уяўнае ці рэальнае прызначэнне якіх-небудзь рэчаў, словаў, паняццяў або дзеянняў, закладзенае канкрэтнай асобай або супольнасцю. Супрацьлегласцю сэнсу з'яўляецца бессэнсоўнасць, гэта значыць адсутнасць канкрэтнага прызначэння. Пад сэнсам можа мецца на ўвазе, напрыклад, мэтапакладанне, а таксама вынік якога-небудзь дзеяння.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Ю. Шрейдер. Смысл // Новая философская энциклопедия: Мысль, 2000. — Т. 1—4. — ISBN 5-244-00961-3.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]