Хасэ Марыя Варэла Рэндуэлес

Хасэ Марыя Варэла Рэндуэлес
Хасэ Марыя Варэла Рэндуэлес
civil governor of Murcia Province[d]
	16 жніўня 1932 — 13 верасня 1933
Папярэднік	Armando Peñamaría Álvarez[d]
Нараджэнне	1904; Мадрыд, правінцыя Мадрыд[d], Кастылья-ла-Нуэва, Іспанія;
Смерць	20 снежня 1986; Ла-Карунья, правінцыя Ла-Карунья, Галісія, Іспанія;
Дзейнасць	палітык, адвакат

Хасэ Марыя Варэла Рэндуэлес (ісп.: José María Varela Rendueles; 1904 — 20 снежня 1986) — іспанскі дзяржаўны дзеяч. Да дзяржаўнага перавароту ў ліпені 1936 года быў губернатарам правінцыі Севілья.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Мадрыдзе.

У 1930-я гады займаў пасаду грамадзянскага губернатара ў некалькіх правінцыях, такіх як Мурса, Біская^[1] і Севілья .

Калі ў ліпені 1936 года адбыўся ваенны путч, Варэла ўзначальваў грамадзянскі ўрад Севільі (на пасадзе з 24 мая)^[2]. Супрацьстаяў прыхільнікам генерала Кейпа дэ Льяны, якія ўдзень 18 ліпеня паднялі паўстанне ў Севільі. Бок губернатара падтрымаў кіраўнік гвардыі Асальта Хасэ Лурэйра^[3].

Паўстанцы загналі сілы ўрада ў адміністрацыйны будынак, які абстралялі з гарматы. Варэла патэлефанаваў дэ Льяна і пагадзіўся здацца ў абмен на павагу да яго жыцця^[4]. Пасля ўзяцця ў палон^[5] губернатар быў адпраўлены ў правінцыйную турму^[6].

Ваенна-палявы суд мяцежнікаў прыгаварыў яго да смяротнага пакарання. Аднак потым прысуд заменены на 30 гадоў зняволення^[7].

Сканаў у Ла-Каруньі.

Мемуары[правіць | правіць зыходнік]

Rebelión en Sevilla: memorias de su gobernador rebelde. Sevilla: Servicio de Publicaciones del Ayuntamiento, 1982.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

↑ Mercedes de Pablos (2005). La Hoz y las Flechas: Un comunista en Falange, Oberón, pág. 88
↑ Julio Ponce Alberca (1999). Política, instituciones y provincias, Diputación de Sevilla, pág. 663
↑ Manuel Barrios (1990). El último virrey (Quiepo de Llano). Castillejo.
↑ Juan Ortiz Villalba (2006). Del golpe militar a la Guerra Civil: Sevilla 1936. RD Editores, pág. 124
↑ José Manuel Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro, pág. 279
↑ Nicolás Salas (1992). Sevilla fue la clave: república, alzamiento, Guerra Civil (1931-1939), Editorial Castillejo, pág. 432
↑ Francisco Espinosa (2006). La justicia de Queipo. Editorial Crítica: Barcelona, ISBN 84-8432-691-8, pp. 76-77

[1] Mercedes de Pablos (2005). La Hoz y las Flechas: Un comunista en Falange, Oberón, pág. 88

[2] Julio Ponce Alberca (1999). Política, instituciones y provincias, Diputación de Sevilla, pág. 663

[3] Manuel Barrios (1990). El último virrey (Quiepo de Llano). Castillejo.

[4] Juan Ortiz Villalba (2006). Del golpe militar a la Guerra Civil: Sevilla 1936. RD Editores, pág. 124

[5] José Manuel Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro, pág. 279

[6] Nicolás Salas (1992). Sevilla fue la clave: república, alzamiento, Guerra Civil (1931-1939), Editorial Castillejo, pág. 432

[7] Francisco Espinosa (2006). La justicia de Queipo. Editorial Crítica: Barcelona, ISBN 84-8432-691-8, pp. 76-77

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]