Семіётыка: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.3) (робат дадаў: war:Semiotika |
др r2.7.3) (робат дадаў: io:Semiotiko |
||
Радок 51: | Радок 51: | ||
[[ia:Semiotica]] |
[[ia:Semiotica]] |
||
[[id:Semiotika]] |
[[id:Semiotika]] |
||
[[io:Semiotiko]] |
|||
[[is:Táknfræði]] |
[[is:Táknfræði]] |
||
[[it:Semiotica]] |
[[it:Semiotica]] |
Версія ад 02:21, 30 студзеня 2013
Семіётыка, семіялогія, тэорыя прадстаўлення (грэч. sēmeiōtikon ад sēmeion знак, адзнака) — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм (натуральных моваў, штучных моваў і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне.
Адрозніваюць агульную і спецыяльную семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; у грамадстве гэта мова, абрады, звычаі і г.д., у прыродзе — камунікацыя жывёлаў, у чалавеку — слыхавое і зрокавае ўспрыняцце і інш.
Пачаткі семіётыкі пакладзены Ч. Пірсам у выглядзе абагульнення логікі як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі і лінгвістыкі прывялі да ўзнікнення лінгвасеміётыкі.