Віёла: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Viola da gamba.png|thumb|Віёлы]] |
[[Файл:Viola da gamba.png|thumb|Віёлы]] |
||
'''Віёла''' — сямейства смычковых музычных інструментаў. Віёлы маюць плоскае дно, пакатыя плечы, шырокі грыф з ладамі, 5-7 струн, наладжваюцца па квартах з тэрца пасярэдзіне. Пры гульні на віёле яе трымалі вертыкальна. Распаўсюджванне атрымала ў краінах Заходняй Еўропы з 16 ст. Разнавіднасці: дыскантавая, альтовая, тэнаровая (малая басовая, называлася таксама Віёла ды гамба, ці проста гамба), вялікая басовая і кантрабасовая. Гук віёлы далікатны, матавы. Ужывалася як сольны, ансамблевы і аркестравы інструмент. Існавалі галоўным чынам у арыстакратычнай асяроддзі. З 17 ст. выцясняюцца інструментамі скрыпічнага сямейства, якія адпавядаюць новым патрабаванням музычнага мастацтва. У гэты ж час з'яўляюцца разнавіднасці віёлы з резанансавымі струнамі: віёла-бастарда, віёла-д'аморе, або віёль-д'амур, віёла-ды-бардонэ, або барытон. |
'''Віёла''' — сямейства смычковых музычных інструментаў. Віёлы маюць плоскае дно, пакатыя плечы, шырокі грыф з ладамі, 5-7 струн, наладжваюцца па квартах з тэрца пасярэдзіне. Пры гульні на віёле яе трымалі вертыкальна. Распаўсюджванне атрымала ў краінах Заходняй Еўропы з 16 ст. Разнавіднасці: дыскантавая, альтовая, тэнаровая (малая басовая, называлася таксама Віёла ды гамба, ці проста гамба), вялікая басовая і кантрабасовая. Гук віёлы далікатны, матавы. Ужывалася як сольны, ансамблевы і аркестравы інструмент. Існавалі галоўным чынам у арыстакратычнай асяроддзі. З 17 ст. выцясняюцца інструментамі скрыпічнага сямейства, якія адпавядаюць новым патрабаванням музычнага мастацтва. У гэты ж час з'яўляюцца разнавіднасці віёлы з резанансавымі струнамі: віёла-бастарда, віёла-д'аморе, або віёль-д'амур, віёла-ды-бардонэ, або барытон. |
||
[[Катэгорыя:Музычныя інструменты паводле алфавіту]] |
|||
Версія ад 11:23, 14 чэрвеня 2013
Віёла — сямейства смычковых музычных інструментаў. Віёлы маюць плоскае дно, пакатыя плечы, шырокі грыф з ладамі, 5-7 струн, наладжваюцца па квартах з тэрца пасярэдзіне. Пры гульні на віёле яе трымалі вертыкальна. Распаўсюджванне атрымала ў краінах Заходняй Еўропы з 16 ст. Разнавіднасці: дыскантавая, альтовая, тэнаровая (малая басовая, называлася таксама Віёла ды гамба, ці проста гамба), вялікая басовая і кантрабасовая. Гук віёлы далікатны, матавы. Ужывалася як сольны, ансамблевы і аркестравы інструмент. Існавалі галоўным чынам у арыстакратычнай асяроддзі. З 17 ст. выцясняюцца інструментамі скрыпічнага сямейства, якія адпавядаюць новым патрабаванням музычнага мастацтва. У гэты ж час з'яўляюцца разнавіднасці віёлы з резанансавымі струнамі: віёла-бастарда, віёла-д'аморе, або віёль-д'амур, віёла-ды-бардонэ, або барытон.