Ізатэрмічны працэс: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Радок 18: | Радок 18: | ||
[[Катэгорыя:Фізіка]] |
[[Катэгорыя:Фізіка]] |
||
[[Катэгорыя:Хімія]] |
[[Катэгорыя:Хімія]] |
||
[[fa:فرآیند همدما]] |
Версія ад 00:39, 6 лістапада 2013
Ізатэрмі́чны працэс (ад стар.-грэч.: ἴσος — «роўны» і θέρμη «жар».) — тэрмадынамічны працэс, які адбываецца ў фізічнай сістэме пры сталай тэмпературы.
Для ажыццяўлення ізатэрмічнага працэсу у тэрмастат змяшчаюць сістэму (масіўнае цела, якое знаходзіцца ў цеплавой раўнавазе), цеплаправоднасць якога вялікая, таму цеплаабмен з сістэмай адбываецца досыць хутка ў параўнанні з хуткасцю праходжання працэсу, і, тэмпература сістэмы ў любы момант практычна не адрозніваецца ад тэмпературы тэрмастата.
Можна ажыццявіць ізатэрмічны працэс інакш - з ужываннем крыніц або сцёкаў цяпла, кантралюючы нязменнасць тэмпературы з дапамогай тэрмометраў. Да ізатэрмічных працэсаў адносяцца, напрыклад, кіпенне вадкасці або плаўленне цвёрдага цела пры сталым ціску. Графікам ізатэрмічнага працэсу з'яўляецца ізатэрма.
У ідэальным газе пры ізатэрмічнага працэсе дзеянне ціску на аб'ём нязменна (закон Бойля-Марыёта).
Гл. таксама
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2