Мінская мужчынская гімназія: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
афармленне |
афармленне |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Школа |
{{Школа |
||
|Назва=Мінская мужчынская гімназія |
|Назва=Мінская мужчынская гімназія |
||
| Выява =Miensk, Franciškanskaja-Padhornaja. Менск, Францішканская-Падгорная (1915).jpg |
| Выява =Miensk, Franciškanskaja-Padhornaja. Менск, Францішканская-Падгорная (1915).jpg |
||
Версія ад 12:24, 14 кастрычніка 2018
| Мінская мужчынская гімназія | |
|---|---|
.jpg) | |
| Заснавана | 1803 |
| Закрыта | 1919 |
| Тып | гімназія |
| Адрас | Мінск, Губернатарская вул., 21 |
Мінская мужчынская гімназія — сярэдняя навучальная ўстанова Расійскай імперыі ў Мінску.
Гісторыя
У Гродзенскай і Мінскай губернях, далучаных да Расіі ў 1793—1795 гадах, ужо існавала 15 навучальных устаноў на ўзроўні сярэдняй школы, створаных польскай камісіяй па адукацыі паводле статуту 1783 году; у тым ліку ў Мінску.
Мінская гімназія была заснавана на месцы губернскай школы, якая, у сваю чаргу, была адкрыта ў 1799 году, спачатку як губернскае вучылішча. У 1803 году атрымала найменне гімназіі[1]. Размяшчалася яна ў будынку прысутных месцаў на Саборнай плошчы.
У 1812 году гімназічныя будынкі былі заняты французскімі, а затым рускімі войскамі пад шпіталь.
У 1819—1822 гадах тут дзейнічала таемнае таварыства, статут якога напісалі Адам Міцкевіч і Тамаш Зан.
З 1833 года скончыўшым гімназію было дадзена права на атрыманне пачатковага чыну XIV класа пры ўмове здавальняючага ведання рускай мовы і славеснасці.
У 1838 году было забаронена выкладанне ў гімназіі на польскай мове.
У 1844 году для гімназіі архітэктарам К. Хршчановічам был ўзведзены новы двухпавярховы каменны будынак на рагу вуліц Захар’еўскай і Губернатарскай вуліц.
У 1890 годзе ў гімназіі налічвалася 510 вучняў, у 1913 году — 640.
У жніўні 1915 — лютым 1918 гг. у будынку гімназіі месціўся штаба Заходняга фронту рускай арміі, а сама гімназія 11 верасня 1915 года была эвакуяваная ў Маскву, дзе 11 кастрычніка 1915 года аднавіла дзейнасць у памяшканні Педагагічнага інстытута імя П. Г. Шалапуціна. У жніўні 1918 года гімназія вярнулася ў Мінск.
У сакавіку 1919 года, згодна дэкрэту УЦВК ад 16 кастрычніка 1918 г. «Аб сярэдняй адукацыі», Мінская гімназія была ператворана у «Савецкую працоўную школу другой ступені № 2».
Будынак гімназіі, пабудованы ў 1844 году, быў напаўразбураны ў Айчынную вайну 1941—1945 гг. і пасля вызвалення Мінска яго вырашылі не аднаўляць — на гэтым месцы сёння бульвар насупраць дамоў з нумарамі 9 і 11 па вуліцы Леніна.
Дырэктары
Вядомыя выпускнікі
- Юстын Мікалаевіч Галяневіч — інжынер-архітэктар, каўнаскі губернскі архітэктар (1877-?)
- Леў Вікенцьевіч Грынеўскі — архітэктар, калужскі губернскі архітэктар (1871-?)
- Уладзімір Аляксандравіч Лучынскі — грамадзянскі інжынер, архітэктар[3]
- Аляксандр Гаўрылавіч Старжынскі — інжынер-архітэктар, пензенскі губернскі інжынер[4]
Зноскі
- ↑ Днём адкрыцця гімназіі лічыцца 24 студзеня; стагоддзе гімназіі святкавалася 11-12 снежня 1903 году — гл. Столетие Минской гимназии
- ↑ Пятидесятилетие Петроградского историко-филологического института, 1867—1917. С. 124 (руск.)
- ↑ Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 199 (руск.)
- ↑ Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 325 (руск.)
Літаратура
- Столетие Минской гимназии // Вестник «Русская школа». — 1904. — № 2.