Антыпапа

Антыпапа — тэрмін, якім у Каталіцкай Царкве прынята называць чалавека, які незаконна насіў званне Папы. Звычайна пытанне аб тым, хто з прэтэндэнтаў, адначасова аспрэчваючых папскі сан, з'яўляўся законным Папам, а хто антыпапам, вырашалася ўжо пасля гістарычнай «перамогі» прыхільнікаў аднаго з іх. Адносна некаторых прэтэндэнтаў на папства дадзеная праблема не вырашана да гэтага часу.

Традыцыйна лічыцца, што першым антыпапам быў св. Іпаліт (III стагоддзе), а апошнім — Фелікс V (1440—1449). Найбольш сур'ёзны раскол царквы, калі адначасова кіравалі два Папы, якія прызнаваліся рознымі краінамі (а затым і тры — у Рыме, Авіньёне і Пізе) — гэта Вялікая схізма канца XIV — пачатку XV стагоддзяў. Наяўнасць адразу некалькіх супрацьстаялых Папаў, а таксама чуткі аб карупцыі, панаваўшай пры выбары Папаў, істотна падрывалі аўтарытэт царквы.

Пры прыняцці Папамі парадкавага нумара звычайна нумар Папы, прызнанага антыпапам, не ўлічваецца. Але так бывае не заўсёды: напрыклад, Аляксандр VI прыняў шосты нумар, хоць Аляксандр V быў антыпапам.

Антыпапы (да Фелікса V) уключаюцца ў афіцыйны пералік рымскіх Папаў (Annuario pontifico) c адпаведнай пазнакай.