Брыта фон Хорн
Брыта фон Хорн | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 1 красавіка 1886[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 14 лютага 1983[1] (96 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Henning von Horn[d][1][2][…] |
Маці | Florence Bonde[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | аўтар, драматург, рэжысёр |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Брыта фон Хорн (швед. Brita Clara Alice Augusta Florence von Horn, 1 красавіка 1886 — 14 лютага 1983) — шведская пісьменніца і рэжысёр.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Брыта фон Хорн нарадзілася ў Стакгольме ў 1886 годзе Яна была дачкой камергера Хенінга фон Хорна і баранэсы Флорэнс Бонэ, прыходзілася цёткай Карлу фон Хорну, вядомаму па сваёй службе ў ААН.
У сваёй тэатральнай дзейнасці Брыта фон Хорн стварыла некалькі тэатральных труп. У пачатку 1930-х гг. яна стварыла тэатр у Свеавегене, але праз год ён збанкрутаваў.
У 1940 г. Брыта разам з пісьменнікам Вільгельмам Мубергам і акцёрам і рэжысёрам Хэльгэ Хегерманам стала сузаснавальніца Шведскай драматычнай студыі, першымі пастаноўкамі якой сталі Brudsporre Эбэ Ліндэн і Pappersväggen Дыктэ Шогрэн.
У 1912 г. Брыта дэбютавала як пісьменніца, напісаўшы п’есу «Лукрэцыя». У 1917 г. адбылася прэм’ера яе п’есы Kring drottningen на сцэне Шведскага тэатра ў Хельсінкі з удзелам Паўліны Бруніус і Ёсты Экмана у галоўных ролях. У 1925 г. яе п’еса Kungens amour была як радыёспектакль транслявацца на шведскім радыё.
У 1930—1941 гг. Брыта была тэатральным рэцэнзентам газеты Östergötlands Dagblad і супрацоўнічала з газетай Arbetet, пісала артыкулы і чытала лекцыі.
Блізкай сяброўкай Брыты была Эльса Колін, з якой яны некаторы час жылі разам у Скагене, стварылі тэатральную трупу Dramatikerstudion, для якой напісалі п’есу Aschebergskan på Wittskövle. Гэтая п’еса была пастаўлена толькі ў 1944 г. пасля смерці Эльсы.
Зноскі
- ↑ а б в г д Brita Clara Alice Augusta Florence von Horn 1886-04-01 — 1983-02-14 Författare, dramatiker, regissör Праверана 10 кастрычніка 2020.
- ↑ а б Brita Klara Alice Augusta Florance, f. 1886 i Stockholm — Riksarkivet. Праверана 10 кастрычніка 2020.