Жыццёвая прастора ўсіх 3-х відаў — гэта сухія стэпы і паўпустыні. Пры гэтым яны паднімаюцца ў гарах на вышыню да 5500 м. Узімку жывёлы з’яўляюцца актыўнымі пераважна днём, а ў гарачыя летнія дні ўвечары. Яны перасоўваюцца статкамі ад 20 да 30 асобін, аднак, у перыяд сезонных міграцый могуць аб’ядноўвацца ў статкі, якія налічваюць некалькі тысяч жывёл.
Калісьці мангольскі дзэрэн быў адным з самых распаўсюджаных жывёл Манголіі. Калісьці пагалоўе складала прыкладна 1,5 млн асобін. Папуляцыі былі знішчаны з-за празмерным паляваннем ў заходняй Манголіі. На ўсходзе засталося прыкладна 300.000 газэляў.
Папуляцыя тыбецкага дзэрэна таксама скарацілася з некалькіх мільёнаў да 10 000 асобін. Дзэрэн Пржэвальскага класіфікуецца МСАП як від, які знаходзіцца пад пагрозай. У 2003 годзе падлік даў у выніку ўсяго толькі 250 жывёл, якія трымаліся паблізу возера Кукунор ў цэнтральным Кітаі.
Зноскі
↑Напісанне Дзэрэны, таксама ўсіх астатніх відаў у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т.6. Мн., 1998, С.127
