Закон Ламберта
Закон Ламберта — фізічны закон, згодна з якім яркасць (дыфузнай) паверхні, што рассейвае святло аднолькавая ва ўсіх напрамках.
Закон быў сфармуляваны ў 1760 годзе Ё. Ламбертам. У цяперашні час разглядаецца як закон ідэальнага рассейвання святла, зручны для тэарэтычных даследаванняў. Аднак ён знаходзіць прымяненне і для набліжаных фотаметрычных і святлотэхнічных разлікаў.
Таксама па законе Ламберта маем, што свяцільнасць і яркасць прама прапарцыянальныя:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/%D0%98%D0%BB%D0%BB%D1%8E%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F_%D0%B7%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%B0_%D0%9B%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D1%80%D1%82%D0%B0.svg/220px-%D0%98%D0%BB%D0%BB%D1%8E%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F_%D0%B7%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%B0_%D0%9B%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D1%80%D1%82%D0%B0.svg.png)
Пераходзячы да энергетычных велічынь, можна ўсталяваць, што згодна з законам Ламберта колькасць прамяністай энергіі, што выпраменьваецца элементам паверхні ў напрамку элемента , прапарцыянальна здабытку колькасці энергіі, выпраменьванай па нармалі, на велічыню прасторавага вугла і , складзенага напрамкам выпраменьвання з нармаллю:
Маецца таксама простая залежнасць паміж сілай святла, выпраменьванага плоскай пляцоўкай ў якім-небудзь кірунку, ад вугла паміж гэтым кірункам і перпендыкулярам да :
Апошні выраз азначае, што сіла святла плоскай паверхні максімальная () па перпендыкуляру да яе і, адбываючы з павелічэннем , становіцца роўнай нулю ў датычных да паверхні напрамках.
Рэальныя цела рассейваюць святло са значнымі адступленнямі ад закона Ламберта (нават у бачнай вобласці спектру). Найбольш блізкія да закона Ламберта матавыя шурпатыя паверхні гіпсу, вокісу магнію, сернакіслага барыю і ін.; з мутных асяроддзяў — некаторыя тыпы аблокаў і малочных шыбаў; сярод выпраменьвальнікаў, што свецяцца самі — абсалютна чорнае цела, парашкападобныя люмінафоры.
Моцнае адхіленне ад закона Ламберта назіраецца для паліраваных паверхняў, так як для іх выпраменьванне пры вугле будзе большым, чым у кірунку, нармальным да паверхні.