Сабір Рахімавіч Адылаў

Сабір Рахімавіч Адылаў
Дата нараджэння	1 сакавіка 1932(1932-03-01)
Месца нараджэння	Ташкент, Узбекская ССР, СССР
Дата смерці	18 ліпеня 2002(2002-07-18) (70 гадоў)
Месца смерці	Ташкент, Узбекістан
Грамадзянства	СССР  Узбекістан
Альма-матар	Ташкенцкі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт[d]
Працаваў у гарадах	Андыжан, Джызак і Ташкент
Прэміі
Узнагароды

Сабір Рахімавіч Адылаў (узб.: Sobir Rahimovich Odilov; 1 сакавіка 1932, Ташкент — 18 ліпеня 2002, Ташкент) — узбекскі, савецкі архітэктар. Народны архітэктар СССР (1981), галоўны архітэктар Ташкента (1970—1986). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1975).

Біяграфія

Пасля заканчэння ў 1955 годзе архітэктурнага факультэта сярэдне-азіяцкага політэхнічнага інстытута (САПІ) у Ташкенце (цяпер Ташкенцкі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт), працаваў галоўным архітэктарам Алмалыка (1955—1961) і Ташкенцкай вобласці Узбекістана (1962—1966), затым — галоўны архітэктар Ташкента (1970—1984, 1990—1991).

Намеснік старшыні Камітэта па будаўніцтве Узбекскай ССР (1975—1985, 1990—1991). Загадчык аддзела (1986), дырэктар (1989) Узбекскага навукова-даследчага і праектнага інстытута рэстаўрацыі помнікаў культуры.

Аўтар і суаўтар праектаў забудовы цэнтра Ташкента, Андыжана, Джызака (1970, 1980), больш за 80 праектаў прасторава-жылой забудовы і помнікаў ва Узбекістане, у прыватнасці:

• будынак Палаца дружбы народаў імя У. І. Леніна (1977)
• будынак Вярхоўнага Савета Узбекскай ССР (1979),
• архітэктурнай часткі помніка У. І. Леніну на цэнтральнай плошчы Ташкента (1974), Ю. А. Гагарыну (1979) і іншых у Ташкенце.

Быў кіраўніком аўтарскіх калектываў архітэктараў усіх станцый Ташкенцкага метрапалітэна.

Унёс вялікі ўклад у распрацоўку архітэктурнага і манументальнага мастацтва, рашэнне складаных горадабудаўнічых задач Узбекістана.

Памерці 18 ліпеня 2002 года ў Ташкенце.

Узнагароды і званні

• Заслужаны будаўнік Узбекскай ССР (1967)
• Народны архітэктар СССР (1981)
• Дзяржаўная прэмія СССР (1975) — за архітэктурна-планіровачнае рашэнне цэнтра Ташкента
• Ордэн Дружбы народаў

Спасылкі

• Сабір Рахімавіч Адылаў Архівавана 6 студзеня 2020.