Хайбун

Хайбун — жанр японскай літаратуры, узнік у 18 стагоддзі з другасных тэкстаў-каментарыяў дзякуючы апрацоўцы Мацуа Басё; спалучае ўласцівасці паэзіі і прозы. Увабраў асноўныя рысы паэтыкі хайку — лаканізм, моўную немудрагелістасць, свабоду, літаратурныя асацыяцыі. Хайбун — невялікі тэкст, падобны да дзённікавага запісу, змяшчае адно або некалькі хайку^[1].