Імператар Кокаку

Імператар Кокаку
яп.: 光格天皇
Імператар Японіі 16 снежня 1779 — 7 мая 1817
Папярэднік	Імператар Го-Мамадзано[d]
Пераемнік	Імператар Нінко
Нараджэнне	23 верасня 1771(1771-09-23) Кіёта, прэфектура Кіёта, Японія
Смерць	11 снежня 1840(1840-12-11) (69 гадоў) Кіёта, прэфектура Кіёта, Японія
Месца пахавання	Цукі но ва но місасагі[d]
Род	Японскі імператарскі дом[d]
Бацька	Кан’ін-но-мія Сукэхіто-сіно[d]
Маці	Оэ Івасіро[d]
Жонка	Ёсіко-наісіно[d], Кандзюдзі Тадако[d], Хамура Ёрыко[d], Такано Асако[d], Анэгакодзі Сатако[d] і Хігасібодзё Кадзуко[d]
Дзеці	Імператар Нінко, Кацура-но-мія Такэхіто-сіно[d], Масухіто-сіно[d] і Марыко-наісіно[d]
Дзейнасць	суверэн
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марахіта, пазней Тамахіта (兼仁), Імператар Кокаку (光格天皇) (23 верасня 1771 — 11 снежня 1840, Кіёта) — 119-ы кіраўнік у гісторыі Японіі, кіраваў з 16 снежня 1779 года да 7 мая 1817 года. Тытул: Саці-но-мія (祐宮).

Біяграфія

Імператар Кокаку нарадзіўся 23 верасня 1771 года. Ён быў шостым сынам Сукехіта, прынца Кан’іна, унука імператара Хігасіяма. Маці хлопчыка была Оэ Івасіро, дачка лекара Івамуры Сокэна з горада Куракіці. Нованароджанаму далі імя Марахіта і тытул прынц Саці.

Імператар Го-Мамадзона не меў сыноў, таму прынца Саці зрабілі яго названым сынам. 16 снежня 1779 года, у 10-гадовым узросце, яго абвясцілі новым імператарам Японіі і правялі цырымонію інтранізацыі.

У лютым 1788 года, у кіраванне імператара Кокаку, у сталіцы Кіёта адбыўся буйны пажар. Падчас бедства згарэў Імператарскі палац.

У перыяд праўлення Кокаку імператарскі двор умацоўвае сваю ўладу, дапамагаючы сёгунату — падчас вялікага голаду гадоў Тэмэй (1783—1787), у спрэчцы з Расіяй за паўночныя зямлі і іншых пытаннях.

Быў надзвычай таленавіты, выяўляў стараннасць у вучобе, аднавіў правядзенне святаў у храмах Івасімідзу і Камон, прыклаў шмат намаганняў для аднаўлення традыцый, звязаных з імператарскім дваром.

У 1789 годзе бацька імператара — Сукэхіта, прынц Кан’ін, спрабаваў атрымаць тытул дайдзё тэна аднак сёгунат Такугава, які выконваў функцыі японскага ўрада, адмовіў у задавальненні яго просьбы. Гэтыя падзеі атрымалі назву «інцыдэнт з тытулам» і выклікалі напружанне ў адносінах імператарскага двара і самурайскага ўрада.

7 мая 1817 года імператар Кокаку перадаў сваю пасаду і манаршыя рэгаліі сыну, імператару Нінко, а сам адышоў ад палітыкі. Ён прыняў ганаровы тытул дайдзё тэна і займаўся даследаваннямі палацавага цырыманіялу. На дзвесце гадоў адстаўны манарх стаў апошнім з імператарскага роду, хто насіў гэты тытул да адрачэння імператара Акіхіта.

11 снежня 1840 года імператар Кокаку памёр у 69-гадовым узросце. Стаў першым імператарам пасля імператара Огімаці (1557—1586), хто заставаўся на троне пасля 40 гадоў. Яго пахавалі на тэрыторыі манастыра Сэнру-дзі ў раёне Хігасіяма ў Кіёта.